Myanmar - Inle Lake

Ja,ja mensen. Wij hebben de smaak te pakken, want hier volgt alweer een reisverslag van Myanmar. Ditmaal gaat het over ons vijfdaagse bezoek aan het prachtige Inle Lake. Hier hebben we echt enorm genoten en het was fijn om weer iets anders te zien dan een vieze stad. We hebben ook hier weer prachtige foto's kunnen maken en die kunnen jullie vinden via onderstaande link:

https://photos.app.goo.gl/2zHQEpHSRRzvQ3Z82

Veel leesplezier!

Inle Lake dag 1/5 – 30 oktober

Om kwart over zes kwamen we dus eindelijk aan in Nyaungshwe, weliswaar 5 uur later dan gepland, maar achjah! Nyaungshwe is gelukkig niet heel groot en we konden naar ons hostel lopen. De eerste indruk van Nyaungshwe was meteen heel positief: het oogde schoon, rustig en ook ruimer. Na 10 minuutjes lopen kwamen we bij ons hostel aan. Na het inchecken konden we meteen bij het ontbijt aanschuiven. Dat was erg goed! We kregen verse fruitsalade, toast en een gebakken ei/omelet. En dit onder het genot van een kopje thee. Na het smakelijke ontbijtje zijn we nog even in bed gedoken om wat slaap in te halen.

Rond 11 uur werden we – niet zo fris & fruitig – wakker en moesten we echt eerst even douchen om wat opgepepter te worden. Na het douchen hebben we een plan de campagne gemaakt voor Inle Lake. We hebben besloten om het even lekker rustig aan te doen, na alle lange busreizen, en blijven hier de komende 5 dagen. Bij het inchecken hadden de uiterst vriendelijke eigenaren ons al een paar goede tips gegeven, waaronder een fietsroute rondom het meer met als eindpunt een wijngaard. Bij de wijngaard kon je een wijnproeverij doen. De hele fietsroute gingen we niet meer redden, maar een stuk langs het meer fietsen en daarna naar de wijngaard leek ons een goed plan! Ook hebben we meteen een boottour voor morgen geboekt.

De buren van onze guesthouse verhuurden fietsen voor een schijntje, daar hebben we er dan ook meteen twee gehuurd. Naast de fietsverhuur waren ze primair een restaurant dus we besloten om gelijk ook hier onze lunch te nuttigen. Ik had een overheerlijke advocadosalade met een soort zoutige rijstkroepoek. Joris had een lekkere banaan-chocolade pannenkoek en een advocadoshake. Dat is blijkbaar iets heel typisch wat ze hier drinken en werd ons sterk aanbevolen. Zelf vond ik het redelijk, maar ik zou het niet nog eens bestellen (het was vooral erg romig).

Na de lekkere lunch konden we weer even vooruit en begonnen we aan onze fietstocht! De omgeving is net als Nyaungshwe zelf heel gemoedelijk, het doet een beetje landelijk aan. We hebben dan ook lekker genoten van het uitzicht waarbij nog geen meer te bekennen was. Toen we na een poos fietsen nog steeds geen meer in het oog kregen besloten we om een zijweggetje naar een lake-resort te nemen. De advertentie aan het begin van de weg liet een grote foto van het meer zien, dus het was het proberen waard! Bij de ingang van het resort vroeg ik of we even mochten kijken en dit was geen probleem. Na het ontvangen van twee visitor kaartjes konden we door. Via een houten looppad kon je de huisjes, die door middel van palen boven het meer stonden, bereiken.

De huisjes zagen er allemaal prachtig uit, maar het was wel heel rustig. Het beste uitzicht over het meer had je vanaf het terras van het restaurant. Het leek ons wel leuk om hier een drankje te doen. Ik had een lekkere versie lime soda en Joris een kopje koffie. Nippend van onze drankjes en uitkijkend over het meer hebben we hier heerlijk gezeten. Zelfs zo lekker dat we overwogen om voor een nachtje er een kamer te boeken. Maar na even opzoeken werden we snel uit deze droom geholpen, het was dik boven ons budget. Dat bleek ook wel toen we onze drankjes betaalden, deze waren duurder dan onze gehele lunch. Toch was het heel leuk om even zo luxe te zitten, we kregen ook enkele aperitiefjes bij de drankjes en het was wel echt even verwennerij.

Meer drankjes konden we ons niet veroorloven en het was tijd om het resort achter ons te laten en aan de terugweg te beginnen. Met de fietsen in de juiste versnelling hadden we de vaart er lekker in en al redelijk vlot bereikten we de afslag naar de wijngaard. Hier ging het tempo echt snel omlaag terwijl de weg steeds meer omhoog ging. Het laatste stuk was zelfs zo steil dat we zijn afgestapt en zijn gaan lopen. Lichtelijk bezweet kwamen we boven, maar dat maakte ons niks uit, want wat een prachtig uitzicht! Vanaf de wijngaard kon je de hele vallei overkijken. We zijn eerst ook even op een bankje gaan zitten om dit allemaal in ons op te nemen.

Voor de wijnproeverij werden we vanuit het restaurant naar achteren gestuurd waar we uitkwamen op een mooi overdekt terras met uitzicht over de wijngaard. De wijnproeverij bestond uit twee witte wijnen, twee rode en wat pinda’s om de smaak te neutraliseren. We waren wel benieuwd naar de Myanmarees gebrouwde wijnen en begonnen vol nieuwsgierigheid aan de proeverij. Ik vond de witte wijnen goed smaken, maar de rode waren niet mijn ding en die heb ik ook laten staan. Joris houdt wel van rode wijn en vond ze best lekker, dus je moet maar meer op zijn mening vertrouwen! Toen de wijnproeverij voorbij was zijn we weer naar voren gelopen om een plekje op het terras te vinden. Die zat helemaal vol, dus zijn we op het trappetje gaan zitten. Vanaf daar hebben we de prachtige zonsondergang mogen aanschouwen. Na de zonsondergang zijn we weer op de fiets gestapt en naar het dorp teruggereden.

Bij het guesthouse hebben we wat warmers aangetrokken, omdat we wat noorderlijker zitten is het ook wat koeler hier. Maar de temperatuur is eigenlijk perfect! Overdag zonnig en zo rond de 25-26 graden en ’s avonds koelt het fijn af (een hele fijne afwisseling na het warme Thailand en alle benauwde steden). Na deze korte tussenstop zijn we rondgefietst op zoek naar wat te eten. Eerst zijn we langs de night bazar gegaan, maar daar was nog niet zo veel gaande. Wel waren ze net een potje voetbal aan het spelen en dat hebben we even bekeken. Natuurlijk konden ze niet aan onze eigen voetbalkunsten tippen :-P. Uiteindelijk zijn we bij een Myanmars / Italiaans restaurant gestopt en hebben hier samen een 3 gangen menu gedeeld. Dit stelde niet zo veel voor en was ook niet heel bijzonder lekker, we kunnen het beter bij local food houden.

De busrit had ons toch nog wel meer vermoeid dan we dachten en we zijn dan ook op tijd weer naar onze kamer gegaan. Na een halve aflevering van Endeavour kon ik mijn ogen echt niet meer open houden en zijn we maar lekker op tijd gaan slapen. Dat kan ook geen kwaad want morgen moeten we weer vroeg op!

Inle Lake dag 2/5 – 31 oktober

Nadat om half 7 ons wekkertje ging is Joris opgestaan om te douchen en heb ik me nog eventjes omgedraaid. ’s Ochtends lijkt langer in bed liggen toch wel belangrijker dan douchen haha. Maar om 7 uur moest ik me toch ook echt naar het ontbijt slepen. Daar stond ons weer een lekker maaltje te wachten: chipatti’s (soort hartige pannenkoekjes) met een groentedip dat een beetje op dikke erwtensoep leek. Met het ontbijt achter de kiezen waren we klaar om te gaan! Onze groep bestond uit een frans stelletje, waarvan de Franse jongen meteen gezellig met ons begon te kletsen, en een Duitse vrouw (die woonachtig was in Oostenrijk). Onze gids leidde ons naar zijn boot toe, wat een klein eindje lopen was. Het was behoorlijk fris, zelfs met mijn trui aan was het nog niet warm.

De boot was een smal longtail bootje, waar we al een paar keer in hadden gezeten (alleen een iets kleinere versie dan de vorige keren). Ze hadden voor ons mooi vijf stoeltjes (met kussentjes!) achter elkaar in de boot gezet, waardoor we comfortabel konden zitten. Ik zat helemaal vooraan in de boot waardoor ik alle koude wind opving, maar wel mooi de uitkijk had! Op het meer werden we meteen begroet door een prachtig uitzicht over het water. Naast de verscheidene toeristenbootjes waren er ook vissers op het meer. Hier vissen ze op een hele bijzondere manier. In een hand houdt de visser zijn net/mand vast waar hij de vissen mee wilt vangen en met zijn andere hand en een voet peddelt hij door het water. Een knap staaltje evenwicht lijkt mij zo. Inle Lake staat ook bekend om deze traditionele vissers.

Onderweg voeren we eerst langs een floating garden! Midden in het meer dreef een tomatenplantage. Dat was wel erg grappig om te zien. Ook omdat de tomatensaus die we gisteren hadden gegeten van dezelfde tomaten was gemaakt. Na deze korte stop gingen we door naar een grote toeristische markt (op het land ;) ). Van te voren namen Joris en ik ons voor dat we niks hoefden, maar ze hadden zo veel leuke spulletjes dat we toch een paar souvenirs hebben ingeslagen. Ook hebben we voor Joris een Longyi gekocht. Dat is een rok die alle Myanmarese mannen en vrouwen dragen. Het uiterlijk van de Longyi’s (die van vrouwen zijn veelal met vrolijke kleuren en die van mannen bestaan uit een ruitjespatroon) verschilt voor mannen en vrouwen en ook dragen ze hem op een andere manier. De mannen hebben een knoop aan de voorkant en de vrouwen stoppen hem aan de zijkant in. Naast dat dit natuurlijk een leuk souvenir is, is het ook nog handig voor bij de tempels waar je geen blote benen mag hebben. De fransen waren nog meer dan ons voor alle mooie spulletjes gevallen. De jongen vertelde ons lachend dat hij door iedere verkoper gestrikt was.

Na de markt zijn we met de boot naar een weverij gegaan. Die bevond zich op het meer. Net als veel andere gebouwen staat het via palen op het water. We wisten dat het waarschijnlijk puur een bezoekje voor verkoperij was, maar we waren erg onder de indruk van de weverij. Het is echt knap vakmanschap! De tour door de weverij was dan ook erg interessant. Toen we in het winkeltje eindigden waren we zelfs zo enthousiast geworden dat we overwogen om wat te kopen. Een blik op de prijskaartjes deed ons echter al gauw van gedachten veranderen. Wij waren dan ook als eerste weer bij de boot. Toen de fransman aan kwamen lopen met zijn vriendin stak hij zijn handen in de lucht: ‘They’ve got me again’. Ze hadden weer wat gekocht haha.

Na de weverij zijn we naar een zilversmid geweest. Joris en ik hadden niet zo’n zin in meteen weer een verkooppraatje dus hebben we eerst rustig op de veranda een kopje thee gedronken. Daarna hebben we even rondgesnuffeld, maar we wilden toch niks kopen. Het leukste wat ik in de winkel zag was de kleine baby van een van de verkoopsters. We hebben een beetje gegrapt met de fransman wat hij nu weer zou gaan kopen, maar hij hield vol dat hij dit keer echt niks zou kopen. De vierde stop was een boot/sigaar makerij. Buiten werden bootjes gemaakt en nadat we daar een korte uitleg over hadden gekregen gingen we naar binnen waar de sigaarmakerij was. Dat was wel leuk om te zien. Op de grond zaten een paar vrouwtjes die met de hand de sigaren rolden (in bladeren). De inhoud was gemaakt van o.a. honing, anijs, basterdsuiker, banaan en tabak, en de filter van maisbladeren. Een erg organisch sigaartje dus!

We waren wel benieuwd naar de smaak, want het schenen hele zoete sigaren te zijn. Maar helaas verkochten ze geen losse sigaren, alleen doosjes van 25 stuks en dat was weer een beetje veel van het goede. Toen ik naar de uitleg aan het luisteren was waar de bladeren die ze ervoor gebruikten vandaan kwamen (namelijk uit de bergen) kreeg ik een sigaar aangeboden om te proberen. Die hebben we dus mooi in onze rugzak meegenomen! De laatste stop voor de lunch was een pagoda (tempel) op het meer. Die was echter zo druk en toeristisch (door alle verkoopkraampjes zag je de tempel amper) dat wij hem niet echt bijzonder vonden. Wel kon Joris meteen zijn longyi in de praktijk uit proberen. Na wat geklungel met het knopen stond hij erin te shinen! De locals vonden dat erg vermakelijk, hij werd van alle kanten toe (uit?) gelachen.

Tegen de tijd dat we bij onze lunchstop aankwamen hadden we al behoorlijk trek. Het eten smaakte dan ook goed! Tijdens het eten hebben we met onze bootgenoten reistips en plannen uitgewisseld. Het was leuk om te horen waar iedereen heen ging en geweest was. Na de lunch hadden we allemaal een behoorlijke afterdinner dip. We zijn toen ook niet meteen weer op pad gegaan, maar hebben eerst even lekker uitgebuikt. De stop na de lunch was misschien wel de leukste! Namelijk een oude tempel met heel veel mini pagodes eromheen. Het was een klein eindje varen door een mooi riviertje. Vanaf het dorpje waar we aanmeerden was het een kleine 20 minuten lopen. Meteen vanaf het begin werden we vergezeld door een vrolijk hondje dat met ons mee liep. In tegenstelling tot de vele zwerfhonden zag deze er goed verzorgd en menslievend uit. We waren een klein stukje de verkeerde kant op gelopen, maar daardoor stuitten we wel weer op een tempelruïne die er al heel mooi uitzag. Een frans stel dat we toevallig tegen kwamen wees ons weer de goede richting uit. Dat merkten we ook meteen, want overal langs de weg kwamen we de welbekende marktkraampjes weer tegen.

Een overdekt pad (weer helemaal volgestouwd met allemaal verkoopkraampjes) liep helemaal naar de tempel toe. Waarschijnlijk hebben we niet de gebruikelijke weg genomen, want we kwamen pas halverwege via de zijkant hier binnen. Daar werd onze nieuwe vriendje (de hond) onplezierig in ontvangst genomen. Het was waarschijnlijk het territorium van een roedel honden want in een keer kwamen uit alle hoeken honden tevoorschijn die allemaal hard tegen hem/haar blaften. Het geblaf werd ontzettend weerkaatst waardoor het overal door galmde, verschillende mensen liepen ook met de handen op hun oren langs. Het hondje probeerde zich nog tussen ons in te verschuilen en kwam zo een eindje verder, maar moest het toen toch laten afweten want de honden werden steeds agressiever. De stilte keerde toen gelukkig wel weer terug. Al voor de ingang van de tempel zagen we erg mooie pagodes staan. We zijn toen ook naar buiten gestapt om ze van dichterbij te bewonderen. Tussen de pagodes door lopend kwamen we uiteindelijk (alweer) via de zijkant bij de grote centrale pagodes binnen. Deze waren helemaal bekleed met goud, wat erg indrukwekkend was. Toch gaat onze voorkeur uit naar de niet bekleedde, ouderwetse pagodes. Deze stralen toch meer authenticiteit en charme uit. Daarnaast was het erg indrukwekkend om de meer dan 1000 pagoda’s rondom de tempel (die vooral uit rood steen bestonden) te bewonderen.

Na een rondje gelopen te hebben was het weer tijd om terug naar de boot te keren. Tot onze vreugde zat het hondje braaf buiten op ons te wachten en liep weer gezellig mee terug. Joris en ik waren dezelfde weg als we gekomen waren teruggelopen en de rest was via het overdekte pad gelopen. Zij waren iets sneller en we kwamen ze halverwege bij een winkeltje tegen. Waar de fransman en zijn vriendin een schilderijtje hadden gekocht haha.

Ik had al meerdere keren laten weten dat ik heel graag de zonsondergang wilde zien op het meer. Ik vond het ook niet zo erg dat we eerst nog langs een monanstry (gebouw waar de monniken wonen) gingen. De monanstry zelf was niet heel bijzonder, maar het rekte wat tijd voor ons zodat we meer kans hadden op de zonsondergang. Vanaf de monanstry was het zo’n driekwartier varen terug naar huis. Tijdens de terugreis zakte de zon steeds verder weg en op een gegeven moment zette onze chauffeur de boot stil zodat we mooi de zonsondergang konden zien, yes! We hadden extra geluk want er was iets verderop een visser die voor ons poseerde zodat we een paar prachtige plaatjes hebben kunnen schieten van de visser samen met de zonsondergang (oke misschien wel wat meer dan een paar). Onze chauffeur vertelde ons dat het waarschijnlijk een nep visser was die speciaal voor de toeristen voor een kleine vergoeding voor de foto’s poseerde. Maar dat maakte mij niet zo veel uit want de foto’s zijn echt prachtig geworden! En in het echt was het uitzicht zelfs nog veel mooier. Inle Lake is echt adembenemend, ondanks dat er heel veel toeristen zijn merk je daar nauwelijks iets van op het meer omdat het zo groot is. De lucht voelt hier ook veel frisser en zuiverder aan na de dagen in Yangon. Gewoonweg heerlijk!

Terug bij het guesthouse werden we weer super vriendelijk ontvangen door onze gastvrouw. We kregen een lekker kopje thee en banaan en watermeloen met honing. Iedere keer verbazen we ons weer over de extreme gastvriendelijkheid en het is bijna absurd hoe aardig ze hier zijn. Dit guesthouse wordt gerund door een familie en je voelt je voor eventjes net opgenomen in die familie. Na deze lekkere versnapering hebben we ons opgefrist in onze nieuwe kamer (de kamer die we eerst hadden konden we niet voor nog een nacht boeken dus we moesten naar een andere kamer verhuizen) en zijn we naar de buren gegaan voor het avondeten. Ook dit wordt door een familie gerund die ontzettend aardig zijn. Het oude omaatje maakte nog even een praatje met ons, al verstond ze niet veel van wat we zeiden en was ze voornamelijk aan het lachen naar ons. Als avondeten hadden we een erg lekkere pittige kipcurry, advocadosalade (die smaakte vorige keer zo lekker!) en fried potato (wat gewoon zelfgemaakte frietjes bleken te zijn haha, wel erg lekker). Na het eten zijn we buiten bij ons guesthouse gaan zitten om wat verhaaltjes te schrijven, we lopen aardig achter. Dit deden we onder het genot van een Myanmar biertje en niet veel later besloten we ook om de sigaar die we vanmiddag meegenomen hadden te proberen. Zelf hou ik absoluut niet van roken, ik vind het altijd stinken en snap ook niet waarom mensen roken, dus ik was een beetje huiverig. Maar de sigaar smaakte een beetje als snoep (wat ik ook wel snap met zo veel zoete ingrediënten). We vonden het erg leuk om hem te proberen en hij viel ook niet tegen. Naast dat hij best lekker smaakte zag hij er natuurlijk ook heel leuk uit, zo in blad gerold. Dit was een mooie afsluiting van de heerlijke dag die we hebben gehad! Morgen moeten we helaas ons fijne guesthouse met zijn fantastische eigenaren weer verlaten om naar het Teakwood Hotel te verhuizen. We hadden nog gekeken of we niet hier konden verlengen, maar jammer genoeg zaten ze helemaal volgeboekt, wat ik ook wel begrijp!

Inle Lake dag 3/5 – 1 november

Vandaag hadden we niet veel op de planning, ook omdat we van accommodatie moesten verhuizen. We waren van plan om een beetje uit te slapen, maar werden al best vroeg wakker. Toen we een kabaal van de straat hoorden (alsof iemand met potten en pannen aan het slaan was) en allemaal gejoel hoorden zijn we ook maar opgestaan. Bleek dat er buiten een enorme optocht langs kwam van de highschool scholieren. De optocht was vanwege de volle maan die deze week er is en is erg belangrijk voor boeddhisten. Dit is ook de reden van het luchtballonfestival in Taunggyi, een stadje hier in de buurt, waar we vrijdag naar toe willen gaan. Vandaag, 1 november, is dus een speciale dag. Naast de volle maan is Oma Marijke ook vandaag jarig en kregen we het nieuws dat Wiske vliegtickets heeft geboekt en ons in Vietnam voor 3 weken komt vergezellen! Super leuk dus! We hebben even naar de optocht gekeken en zijn toen naar het ontbijt gegaan. Omdat we nog best wat tijd hadden voordat we uit moesten checken zijn we naar het ontbijt terug naar onze kamer gegaan en hebben een aflevering van onze detective gekeken. Daarna hebben we in alle rust onze spullen uitgezocht en onze backpacks weer ingepakt. Bij het uitchecken kregen we weer een leuk souvenirtje, zo verzamelen we langzaam aan allerlei souvenirs!

Bepakt en bezakt zijn we naar onze nieuwe accommodatie gelopen, hopelijk bevalt het daar net zo goed als bij dit guesthouse. We konden gelukkig meteen al inchecken bij het hotel. De sfeer was wel heel wat minder dan bij Aquarius Inn (ons vorige guesthouse), dit kwam denk ik vooral doordat het echt wat zakelijker en groter was en niet door een familie gerund werd. Onze kamer zag er wel heel mooi uit en was fijn ruim! Aangezien we vandaag niks anders op de planning hadden moesten we wat dingetjes regelen. We wilden morgen een trekking doen en we moesten nog een shared taxi regelen voor naar Taunggyi. Na een beetje rondgelopen en wat informatie bij verschillende reisbureaus opgevraagd te hebben besloten we eerst maar wat te gaan lunchen. Dit hebben we bij een mooi uitziend tentje gedaan (waar het hier overigens van stikt in Nyaungshwe). We hebben beide een heerlijke wrap als lunch gehad en tijdens het eten kwamen we tot het besluit om zowel de trekking als de taxi gewoon te boeken bij ons oude fijne guesthouse. Die hadden ons de eerste dag dat we daar in hadden gecheckt al wat informatie gegeven en dit had ons wel goed in de oren geklonken. Na de lunch zijn we dus ook naar Aquarius Inn gegaan. Hier hebben we meteen gevraagd of je ergens in de buurt kon zwemmen. Het was erg warm weer en dit leek ons wel een leuke besteding van de rest van de dag. Iets buiten het dorp was en een resort waar je kon zwemmen. Ook hebben we gevraagd of er een kapper in het dorp was die ze aan zou raden, want Joris wilde al een hele tijd naar de kapper.

Met de tickets voor de tour+taxi op zak gingen we terug naar ons hotel om onze zwemkleding te pakken en fietsen te huren. Het was maar een klein eindje fietsen naar het resort waar je kon zwemmen. Joris ging even vragen hoe duur het was om gebruik van het zwembad te maken, maar kwam met hangende pootjes terug. Het kostte namelijk $10 per persoon en dit was ons echt veel te duur, dit is zelfs duurder dan in Nederland. Op zich hadden we het misschien wel gedaan als we een hele dag konden zwemmen, maar we konden nu nog maar twee uurtjes zwemmen en bovendien was het zwembad ook een klein badje met niks bijzonders erbij. We moesten maar wat anders verzinnen voor de rest van de middag. Aangezien Joris al een hele tijd naar de kapper wilde besloten we naar de kapper te fietsen die de gastvrouw van Aquarius Inn had aangeraden. Om hier te komen moesten we om het dorp heen fietsen, dus we hadden er meteen een leuke fietsroute bij. Aangekomen bij de beauty salon bleek diegene die knipte niet aanwezig te zijn, dus we konden niet terecht voor de kapper. Gelukkig had de mevrouw ons ook nog verteld dat er rondom de markt ook kappers waren, misschien iets minder goed dan deze maar ook goedkoper. Dit bleek uiteindelijk een hele goede keus te zijn. Joris werd bij een klein hok langs de weg ontvangen door een plaatselijke kapper. Deze ging heel secuur tewerk en het zag er erg leuk uit, net zo’n ouderwetse kapper van vroeger! Het resultaat was gelukkig ook niet verkeerd.

Aangezien Joris wel helemaal onder de haren zat zijn we terug naar het hotel gegaan zodat hij even kon douchen. Na deze douche was het tijd voor het avondeten. Vanmiddag hadden we tijdens het rondlopen en fietsen een leuke, hippe tent gezien waar je ook een meter cocktails kon bestellen! Het idee was om hier wat te eten. Tijdens het lopen er naartoe kwamen we echter tot de conclusie dat het waarschijnlijk ook best prijzig zou zijn en zijn we bij een tentje langs de weg gestopt voor het avondeten. Hier bestelden we een curry en stirfried groente erbij, aangezien de vorige keer er alleen kip in de curry zat en geen groente. Alleen bleek dat deze keer niet zo te zijn. We kregen eerst de curry waar ontzettend veel groente in zat en wat ook een erg grote maaltijd was. We zaten eigenlijk nadat we de curry gedeeld hadden al behoorlijk vol. Toch hebben we nog wat groente van de stirfried opgegeten, maar helemaal konden we hem niet op krijgen. Met onze buikjes vol zijn we naar het hippe tentje gerold.

De meter cocktail die we in gedachten hadden bleek echter een meter cocktail van vier dezelfde cocktails te zijn en deze vielen allemaal niet echt in de smaak. We hadden echter geluk want het was happy hour, hierdoor konden we goedkoop een ander drankje bestellen. Ik nam een wit wijntje (na de proeverij wilde ik er wel nog eentje proberen) en Joris nam een Cuba Libre (luxere versie van de Bacardi cola). Vooral die laatste smaakte erg lekker. We hebben ze dan ook met genot opgedronken tijdens het spelen van een potje kaart. Toen de drankjes op waren en verschillende potjes kaart waren gespeeld hebben we ons naar de pooltafel verplaatst. Het happy hour duurde nog een paar minuten en we hebben op het laatste moment nog allebei een drankje besteld. De pooltafel was eventjes wennen want de ballen waren een stuk kleiner dan we gewend zijn. We speelden dan ook behoorlijk lang (en slecht, al weet ik niet of je dat helemaal aan de kleine ballen kunt wijten). Het tentje was erg gezellig en je kon naast poolen ook mega Jenga spelen, deze was helaas al bezet door een ander tafeltje. Toen we onze tweede drankjes op hadden hebben we afgerekend en zijn we terug naar ons hotel gelopen om lekker onder de wol te kruipen.

Inle Lake dag 4/5 – 2 november

Om 8 uur werden we bij Aquarius Inn verwacht voor de trekking. Na een ontbijtje bij ons eigen hotel (goed, maar niet zo lekker als bij Aquarius Inn) zijn we die kant ook op gelopen. Daar ontmoette we onze gids voor de dag: Wing. Samen met Wing gingen we op pad. Toen we vertrokken was het nog best fris, maar al snel werd het behoorlijk warm. Het duurde dan ook niet lang voordat er zich een laagje zweet op ons voorhoofd had gevormd (lekker he :p). Na een korte stop bij een klein winkeltje langs de weg waar Wing wat moest halen verlieten we de grote weg en sloegen we een zandweggetje in. Onderweg wist Wing ons steeds leuke weetjes te vertellen. Zo ook over onze eerste stop. Onze eerste stop was een grot waar, volgens de verhalen, Boeddha dagen achter elkaar gemediteerd heeft. In deze grot woonde een draak en die vond het maar niks dat Boeddha gebruik van zijn grot maakte. Terwijl de dagen verstreken kreeg de draak echter steeds meer ontzag en respect voor Boeddha. Toen Boeddha tijdens het mediteren overvallen werd door een enorme regenbui heeft de draak zich boven Boeddha opgesteld en hem zo beschermd tegen de regen (dit verklaarde ook meteen de beelden van draken die we bij ongeveer elke tempel zagen). Sindsdien wordt de grot door Boeddhisten bezocht. Voor de grot werden we door verschillende puppies vrolijk begroet. Onze gids waarschuwde echter wel dat we onze schoenen mee moesten nemen (je mocht de grot net als de tempels alleen op blote voeten betreden) omdat vorige week de puppies er met de schoen van een toerist vandoor waren gegaan en die de rest van de trekking op één schoen moest vervolgen.

In de grot stond het vol met Boeddha beelden. Via trappetjes kon je best diep in de grot komen, het werd dan ook al snel donker. Dit maakte het wel wat leuker en spannender. Via een klein gangetje kon je bij het diepste punt van de grot komen, waar ook een Boeddha beeld stond. Pas toen Wing met zijn zaklamp er naar toe scheen kon ik het beeld zien. Zonder de lamp was het zo pikkedonker dat ik letterlijk geen hand voor ogen kon zien. Langzaam baanden we ons een weg terug naar het licht. Een paar keer gleden Joris of ik bijna uit omdat het zo glibberig was. Eenmaal weer in het licht kwamen we uit in een ander grot gedeelte waar de meeste Boeddha’s tot nu toe bij elkaar stonden.

Eenmaal buiten konden de bergschoenen weer aan en vervolgden we onze wandeling. We hadden al best een stukje omhoog gelopen en we gingen als maar hoger. Het was dan ook best een pittige wandeling. Onderweg kwamen we langs de tabakplantage waar het tabak van de sigaren vandaan kwamen. Wel grappig om te zien waar het dan gemaakt van wordt. Ook kwamen we langs een plantage waar de bladeren waar ze in gerold werden verbouwd werden. Deze bladeren moeten eerst gedroogd worden voordat ze gebruikt kunnen worden. De gids liet ons zien waar dit gebeurde. In een klein bamboehuisje was een echtpaar bladeren aan het drogen in hun huis. Ze hadden een soort oven in hun huisje, daarboven op lagen platen waar ze bladeren in legde en vervolgens een zware ronde steen op zette om de bladeren plat te drukken. Terwijl het echtpaar hiermee bezig was lagen hun kinderen in de hoek te slapen. Wel heel bijzonder om zo een kijkje in hun alledaagse leven te krijgen.

Hierna werd de wandeling weer hervat. We hadden inmiddels twee metgezellen gekregen. Een volwassen hond die steeds mee rende en vanaf het huisje ook een kleine puppy die enthousiast mee probeerde te doen. Het was wel een vreselijk schattig hondje. Toen hij ook te moe werd van het lopen heeft Joris hem een tijdje gedragen. Tijdens de wandeling zagen we ook hoe de tabaksbladeren van de tabaksplantage, die we eerder al hadden gezien, gedroogd werden in een grote schuur. Na een tijdje lopen kwamen we uit bij een klein dorpje. Hier zette Joris de puppy neer die onder een huis kroop om daar een dutje te doen. Helaas moesten wij hiermee ook afscheid van hem nemen, want wij liepen verder.

En toen werd de wandeling pas echt pittig. Steeds steiler omhoog gingen we en het zweet gutste inmiddels ook van ons af. Na iedere beklimming was een korte pauze om op adem te komen dan ook geen overbodige luxe. Wel konden we genieten van een prachtige omgeving. Onze wandeltocht nam ons overal dwars doorheen, af en toe was er niet eens een pad te zien. En soms waren de planten zo hoog dat je je er echt doorheen moest banen. Het landschap werd afgewisseld door bergachtig gebied en akkers. We merkten ook aan de mensen die we af en toe tegen kwamen dat we steeds meer afgelegen kwamen, die keken ons vol nieuwsgierigheid aan (ik denk dat ze niet vaak toeristen zagen). Na veel gepuf en gezweet waren we eindelijk op het hoogste punt. We zaten 450 meter hoog, wat ik niet eens heel hoog vond klinken. Vanaf hier kon je prachtig het meer zien, de nodige foto’s zijn toen ook weer genomen! Na even van het uitzicht te hebben genoten was het tijd voor de afdaling.

De afdaling ging een stuk gemakkelijker, maar je moest goed oppassen waar je je voeten neerzette. Er waren namelijk veel losse stenen of plotselinge kuilen die je niet goed kon zien. Terwijl Joris en ik achter Wing aansukkelden, sprong Wing in een keer met een schreeuw op. Bleek dat hij bijna op een slang was gaan staan. Dat zorgde wel weer voor wat extra behoedzaamheid bij ons. Meteen werden er verschillende slangenverhalen uitgewisseld en Wing wist te vertellen dat ze een keer een slang in Myanmar hadden gevonden die ondergronds had geleefd en wel 100 meter was geworden. We weten niet of dit waar is, waarschijnlijk moet je het wel met een korreltje zout nemen.

Een heel stuk vlugger waren we weer beneden. Het was nog een poosje lopen naar het stadje waar we onze lunch zouden houden. Het lunchtentje bleek een heel grappig eettentje (de tafeltjes waren 20 cm hoog en we zaten op de grond) te zijn waar ook alleen de locals aten. Die keken ons met een schuin oog steeds aan. Toen wij aan het eten waren arriveerde nog wat andere Myanmarese mensen, deze staarden ons zelfs onverbloemd steeds aan. Het eten was erg lekker en uitgebreid en we hebben een paar traditionele gerechten kunnen eten die we nog niet hadden geprobeerd. Wing had zelf heerlijk fruit meegenomen en dit voor ons gesneden. Daarnaast konden we hier eindelijke de famous Shan Noodle proberen (wordt overal verkocht in Myanmar, maar is het best in de Shan State en daar zijn we nu) en deze was echt heerlijk. Daarnaast vond Wing het ook leuk om ons kennis te laten maken met de papaja salade van Myanmar (Die van Thailand was enorm scherp > verhaal van de kookcursus). Hij had gevraagd of die iets minder pittig mocht en hij was overheerlijk (samen met zelfgemaakte rijstcrackers hebben we het bordje snel leeg gegeten).

We hebben behoorlijk lang bij dit tentje gezeten, omdat we toch wel vermoeid waren geworden van de pittige wandeling. De tijd die we hier hebben gezeten was echter wel heel erg leuk, omdat we tijdens ons gesprek met Wing veel over Myanmar leerde kennen. Daarnaast was hij ook erg geïnteresseerd naar Nederland en hebben we hier ruim een uur gekletst. Na ongeveer anderhalf uur bij het tentje was het tijd om verder te gaan en het was nog ongeveer drie kwartier lopen naar ons hotel. Eenmaal aangekomen bij het Aquarius Inn was het tijd om afscheid te nemen van Wing en dit ging niet helemaal volgens plan. Waar Joris er makkelijk vanaf kwam met een handdruk werd het bij mij erg awkward aangezien we elke keer tussen een knuffel en een handdruk in zaten (Joris zei dat dit het pijnlijkste moment was dat hij ooit heeft gezien, haha). Het eindigde dat ik maar de arm van Wing vastpakte en onze handen schudde. Nu kan ik er om lachen, maar op het moment zelf voelde het uiterst pijnlijk, dit kan natuurlijk ook alleen mij gebeuren… We zijn vervolgens van de Aquarius Inn weer naar het Teak Wood Hotel gelopen en kwamen rond 15:00 uur aan.

Aangezien we enorm smerig waren geworden van de wandeltocht zijn we eerst allebei onder de pomp gesprongen om daarna hebben we heerlijk geluierd in ons bedje. We hebben lekker wat gelezen en met horten en stoten wat op het internet gezet (de Wi-Fi was namelijk dramatisch). Aangezien we erg moe waren geworden werd het luieren deluxe en zijn we pas weer om 18:00 uur op pad gegaan om wat eten te scoren. Tijdens onze eerdere wandelingen door het stadje hadden we al een paar leuke restaurantjes gezien rondom de dagelijkse markt. We zijn vervolgens bij een authentiek Myanmarees tentje gaan zitten en kregen hier voor ongeveer € 2 een enorme maaltijd voorgeschoteld. Nadat we dit lekker hadden opgesmikkeld zijn we nog even langs de supermarkt gelopen om daar een cheat ijsje te scoren. Na lange twijfel kozen we uiteindelijk voor chocolade ijs en dit was echt overheerlijk. Toen we ook deze hadden opgesmikkeld zijn we teruggegaan naar ons hotel om daar een filmpje te kijken. De film (Colossal) klonk enorm vaag, maar bleek uiteindelijk toch nog best leuk en na de film zijn we lekker gaan slapen. Morgen is het alweer onze laatste dag in Nyaungshwe met als grote afsluiter het balloon festival in Taunggyi.

Inle Lake dag 5/5 – 3 november

Vandaag is onze laatste dag aangebroken in Inle Lake en omgeving! Nadat we een klein beetje hadden uitgeslapen was het tijd om aan te sluiten bij het ontbijt. Aangezien onze shared taxi naar Taunggyi pas om 5 uur vertrekt hebben we de hele dag om alles een beetje op orde te krijgen. Dat begon met een uitgebreide verfrissende douche. Nadat ik klaar was met douchen kon Joris onder de pomp springen en heb ik een beetje gelezen. Iets voor twaalven wilden we op pad om iets kleins te eten zodat we vlak voor vertrek een stevigere maaltijd konden nuttigen. Aangezien de advocadosalade zo goed bevallen was besloten we weer naar de buren van Aquarius Inn te gaan. Hier wilden we ook de bus naar Bagan boeken dus dat kwam dubbel zo goed uit. Onder het eten hebben we de lonely planet erbij gepakt om onze reis verder te gaan plannen. Joris had eerder al een flauw vermoeden, maar na wat uitgebreider onderzoek bleek dat ons originele plan (vanuit Bagan met de bus naar de noordelijke grensoversteek gaan) niet mogelijk was. Het was überhaupt niet mogelijk om over land bij die grensoversteek te komen, de enige optie was met het vliegtuig. Dat zette ons even voor het blok. Terwijl Joris verder keek naar wat onze opties waren liep ik even naar Aquarius Inn om te bustickets te boeken. Helaas waren ze uitverkocht dus moesten we ook voor de bustickets ergens anders gaan kijken. Het begon bij mij al een beetje te kriebelen, ik zag het al zo gebeuren dat we én niet de grens over konden steken én geen bustickets naar Bagan konden krijgen. Toen we de advocadosalade op hadden zijn we dan ook snel op pad gegaan om het laatste te regelen. Deze zorg werd gelukkig al snel weggenomen want bij het eerste reisbureau was het al raak en konden we meteen de bustickets boeken.

Eenmaal weer terug bij ons hotel is Joris achter de laptop gaan zitten om uit te zoeken hoe we nu het beste de grens terug naar Thailand over konden steken. Ik heb toen even met thuis video gebeld, het was erg leuk om alle gezichten weer even te zien! Na het videobellen ben ik bij Joris gaan zitten en kwamen we tot de conclusie dat de snelste optie het vliegtuig was, maar de tickets hiervoor waren behoorlijk duur. De andere optie was met de bus vanuit Bagan terug naar de grensoversteek bij Myawaddy. Aangezien dit een stuk goedkoper was en we bij deze optie nog een stop konden maken in Hpa An (dit hadden we de heenweg overgeslagen en wilde ik eigenlijk nog wel graag bezoeken) besloten we om de vliegtickets te laten voor wat ze zijn en in Bagan de bus naar het zuiden te regelen.

Het had best even geduurd voordat we dit allemaal hadden uitgezocht, toen we klaar waren was het al bijna 4 uur. We hebben toen de laptop ingewisseld voor ons pakje kaarten en meteen wat eten besteld. Aangezien de Shan noodles vorige keer zo waren bevallen besloten we nu voor een Shan menu te gaan. Terwijl wij aan het kaarten waren werden om en om wat gerechtjes gebracht. Dit duurde best lang bij elkaar, tegen de tijd dat we alles op hadden moesten we behoorlijk haasten om op tijd bij Aquarius Inn te komen. Stipt op tijd kwamen we daar uiteindelijk aan. De taxi zat al behoorlijk vol en ik vroeg me af of we er nog wel bij zouden passen. Gelukkig kon iedereen nog een stukje opschuiven en was er genoeg ruimte voor ons. We zaten amper toen de chauffeur vertrok. Achterin de taxi (wat eigenlijk niet echt een taxi is, maar meer een pickup auto waar je achterin zit) moesten we allemaal een beetje lachen om hoe we zaten en kwam de sfeer er meteen goed in!

Er werd dan ook meteen een voorstelrondje gedaan. Naast Joris en mij zaten in de taxi een Duits stelletje (Sebastiaan&Katharina), een frans meisje (Naomi) met haar moeder (Isabelle) en haar Australische vriend (Gael), daarnaast zat er nog een Aziatisch koppel maar die hadden zich zo veel mogelijk afgezonderd. Na een paar minuten rijden stopten we alweer, voor een ander guesthouse. Hier bleken nog twee Duitse gasten te zijn die er nog bij in moesten, dat werd proppen! Er was met moeite nog plek voor 1 persoon achterin dus Isabelle stelde voor dat iemand voorin bij de chauffeur ging zitten. De chauffeur vond dit goed en Isabelle ging voorin naast de chauffeur zitten. Alleen…. er zat in eerste instantie al een Myanmarese man naast de chauffeur die nu in plaats van Isabelle achterin moest zitten. Waren we alsnog niks opgeschoten. Het Duitse echtpaar had wel al plaats kunnen nemen. Uiteindelijk heeft de man een klein plastic krukje gevraagd en die tussen de benen van iedereen neergezet zodat hij ook kon zitten. Helemaal volgeladen vertrokken we toen weer.

Het werd ons al snel duidelijk dat het niet zo maar een festival was. De weg naar Taunggyi toe werd steeds drukker en overal om ons heen zagen we afgeladen voertuigen. Wij meenden dat wij al behoorlijk krap zaten met 11 man achterin, maar we zagen ook verschillende auto’s waar mensen aan de zijkanten hingen en boven op het dak zaten. Naomi vertelde ons dat haar moeder een echte kletskont was en waarschijnlijk de oren van het hoofd van de chauffeur zou praten. Door het raampje konden we zien dat dat inderdaad klopte. We zagen ook dat de chauffeur bijna non stop gebeld werd. Bij een kleine stop bracht Isabelle ons op de hoogte dat zij in plaats van de chauffeur schakelde zodat hij kon blijven bellen haha.

Het duurde best een tijdje voordat we eindelijk bij de plaats van bestemming waren aangekomen, niet omdat het zo ver was maar omdat het zo druk was dat we maar stapvoets vooruit kwamen. Verschillende keren stonden we zelfs helemaal stil. Eindelijk aangekomen zaten we wel meteen midden in het feestgedruis. Isabelle vertelde ons bij het uitstappen dat de chauffeur en de taxi voor titties ons opwachtte. Verbaasd keken we haar allemaal aan, hadden we dat nou goed verstaan ‘Titties’? Toen we elkaar aankeken proestte iedereen het ook uit, het bleek dat Isabelle niet ‘Titties’ bedoelde maar ‘TT’s’.

Het stikte echt van de mensen en kraampjes bij het festival. Uit angst dat we de taxi niet meer terug zouden kunnen vinden besloten we samen te blijven met Isabelle, Naomi, Gael, Sebastiaan en Katharina. Dit bleek naast praktisch ook ontzettend gezellig te zijn. We moesten allemaal ontzettend lachen om Isabelle die van alles te weten was gekomen over de chauffeur. Er werden verschillende grappige anekdotes uitgewisseld en toen we allemaal een biertje besteld hadden zat de sfeer er al helemaal goed in. Naomi vertelde ons dat je bij het Myanmar bier onder de dop kon kijken en als daar een ster stond dat je een gratis biertje kreeg. Op deze manier hadden ze al twee gratis biertjes gekregen. Ons was dit helaas niet bekend geweest. Toen we ons biertje op hadden en de fransen wat eten hadden gehad liepen we verder. Met moeite wisten we ons door de menigte heen te wurmen. We kwamen ook langs een podium waar hippe dance muziek werd gedraaid en tegenover dit podium stond een podium waar traditionele muziek en dans werd opgevoerd. Voor iedereen wat wils dus!

Na een stukje lopen kwamen we uit op een veld volgepakt met zittende mensen. Het leek ons dat dit de plek was waar de ballonnen op zouden stijgen dus we namen hier plaats. Tussen alle zittende mensen liepen tal van verkopers rond waar we drinken en eten bij konden bestellen. Maar halverwege mijn drankje moest ik zo nodig plassen dat voordat ik verder kon drinken ik echt eerst naar de wc moest. Gelukkig bleek na wat navragen ik niet de enige te zijn. Met alle vrouwen en Sebastiaan gingen we op pad richting de toiletten. Dit bleek nog een hele onderneming te zijn, maar met moeite en wederom veel wurmen en persen wisten we de toiletten te bereiken. De opluchting was ook groot, maar toen de hoge nood was afgewend moesten we wel weer onze weg terug zien te banen naar Joris en Gael. Gelukkig waren de ballonnen nog niet van start gegaan en hadden we niks gemist.

Nadat iedereen weer op zijn plek zat en we gezellig aan het kletsen waren begonnen er opeens verschillende mensen op te staan en rond te kijken. De eerste ballon maakte namelijk aanstalten om de lucht in de gaan! Vol verwachting keken we hoe de ballon langzaam steeds groter werd en toen opsteeg met een sliert vonken achter zich aan. Eenmaal in de lucht werd het vuurwerk wat aan de ballon vast zat tot ontploffing gebracht. Wauw! Wat een mooi vuurwerk en het was echt schitterend om te zien hoe de luchtballon steeds hoger verdween met een spoor van knallend vuurwerk achter zich latend.

De rest van de avond hebben we nog drie ballonnen de lucht in zien gaan. Bij het opstijgen van de vierde ballon was het helaas alweer tijd om terug naar de taxi te gaan. Stapje voor stapje wisten we (met een korte toilet en eetpauze) de taxi te bereiken. Het Duitse echtpaar en het Aziatische stelletje zaten al op ons te wachten. We kwamen gelukkig een stuk sneller weg dan toen we aankwamen. Eenmaal op de weg terug naar Nyaungshwe ben ik in slaap gedommeld en rond kwart over 1 waren we weer terug bij Aquarius Inn. Daar namen we afscheid van deze ontzettend leuke groep mensen die ervoor hebben gezorgd dat de avond vol gezelligheid en gelach zat. Terug bij ons hotel waren we nog aan het nagenieten van de superleuke avond en hadden we een moe maar zeker voldaan gevoel. We mochten ons ook echt gelukkig prijzen dat we juist rond deze periode in de buurt van Taunggyi waren. Zo hebben we namelijk het grootste festival van Myanmar mee mogen maken en waren we een hele mooie ervaring rijker. Na het nagenieten was het echter wel tijd om snel te gaan slapen. Morgen wacht ons namelijk al weer een reisdag en wel naar het, volgens de verhalen, prachtige Bagan.