Nieuw-Zeeland - Het Fiordland National Park

Vandaag verlaten we alweer het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, maar we lopen wederom erg achter met onze verhalen. Jullie hebben namelijk nog bijna niets te lezen gehad over onze avonturen. In ons verhaal van vandaag beschrijven we het fantastische Fiordland National Park. Vooral de uitzichten en indrukken vanaf de Milford Road heeft ons helemaal omver geblazen. De foto's kunnen jullie vinden via onderstaande link:

https://photos.app.goo.gl/kaUDQF96p7cV6JwR2

On our way to Fiordland National Park - Nieuw-Zeeland dag 8

De storm heeft vannacht goed doorgezet en we werden dan ook wakker in de regen. We hadden onze stoelen onder de tafel gelegd, maar alles was alsnog erg nat geworden. Gelukkig was er een gezamenlijke keuken en we hebben hier pannenkoeken met spek en stroop gegeten (waren alleen niet fantastisch gelukt). Ondanks de barre weersomstandigheden wilden we toch Kingston verlaten en richting Te Anau, een van de gateways naar het Fiordland National Park, rijden. Het Fiordland National Park omvat het gehele zuidwesten van het Zuidereiland en is dan ook een enorm groot national park. De rit naar Te Anau was wederom mooi en we reden weer langs een aantal prachtige meren met uitdagende wegen. Het weer werd er echter niet beter op en zodra we in Te Anau aankwamen was het echt hard gaan regenen.

Aangezien het zo hard regende wilden we een gezellig warm cafeetje opzoeken waar we wat warms konden drinken en eventueel konden eten. Dit was echter lastiger dan vooraf gedacht en met een beetje tegenzin zijn we bij een western achtig cafeetje gaan zitten en hebben hier een lekker warme chocolademelk gedronken. Het weer is namelijk ook helemaal omgeslagen en er zijn geen temperaturen meer van boven de dertig graden, maar eerder temperaturen van 14 graden overdag en 6 graden in de nacht.... We hebben daarom ook snel onze zomerkleertjes opgeruimd en onze truien en mutsen tevoorschijn gehaald. Na onze chocomel hebben we nog even wat gegeten bij een ander tentje en vervolgens moesten we een plan bedenken voor vandaag.

Het weer werd namelijk alleen maar slechter en we zijn toen gaan kijken of we ergens anders konden gaan slapen dan in onze auto. We hebben eerst naar een cabin gekeken, maar deze vonden we eigenlijk te duur. Vervolgens zijn we gaan zoeken naar een motel, maar alles was volledig volgeboekt of veel ste duur. Alles was volgeboekt omdat de grote tramping tracks zijn gesloten wegens de vele regenval. Tramping is trouwens wanneer je een meerdaagse wandeltocht doet met overnachtingen in huts. Dit is enorm populair in Nieuw-Zeeland en wij willen dat graag ook nog gaan doen. Na een half uur zoeken naar een goed verblijf hebben we de zoektocht gestaakt en besloten om naar een DOC (Department of conservation) camping te gaan. Deze campings zijn door de overheid aangelegd en zijn goedkope campings met vaak alleen een wc. Deze zijn meestal wel gelegen in een prachtige omgeving en we zullen dus nog veel van deze campings gaan bezoeken.

Na een beetje oponthoud zijn we vervolgens vertrokken richtig Milford Sound. De weg van Te Anau naar Milford heet de Milford Road en staat te boek als een van de mooiste wegen ter wereld. We hadden in het begin echter weinig tot geen zicht door de harde regen en de bewolking. Na een half uur rijden werd de regen wat minder en zagen we de bergen overal om ons opdoemen. Met de lage bewolking zag je de toppen niet en samen met de watervallen die overal ontstonden zag dit er waanzinnig uit. We hebben dan ook enorm genoten van onze rit richting Milford en zijn onderweg bij verschillende DOC campings gestopt om te kijken welke ons het beste bevalt. We zijn uiteindelijk bij de laatste DOC camping richting Milford gestopt: Cascade creek campground. Dit was een enorm grote camping met als grootste voordeel dat er shelters waren om te koken. Het regende namelijk nog steeds, maar hierdoor waren er ook weinig mensen op de camping.

Ook rond de cascade creek campground zag je overal bergen opdoemen en het was dan ook een fantastische plek. Als avondeten wilden we pasta pesto gaan eten. We hadden alleen geen pasta pesto meer en hebben daarom een uiteindelijk lekkere pasta gegeten met verse tomaten. Hierna zijn we helemaal verkleumd (het was ondertussen minder dan 10 graden geworden) in onze auto gaan liggen. Het weer was nog steeds onguur en daarom hebben we een film opgezet. En niet zo maar een film, maar de eerste van de Hobbit triologie (gefilmd in Nieuw-Zeeland). Het was erg leuk om deze film hier te kijken en na afloop zijn we snel gaan slapen. Hopen dat het morgen wat beter weer is!

Milford Sound - Nieuw-Zeeland dag 9

Toen we door onze wekker werden gewekt leken we wel wakker geworden te zijn in een compleet nieuwe wereld. De zware bewolking en regen was ingeruild door blauwe lucht en we konden heel ver voor ons uitkijken. Zo hadden we een prachtig uitzicht en konden we nu ook al bergtoppen zien (heerlijk wakker worden dus). We hebben vervolgens bij de shelter ons ontbijtje naar binnen gewerkt (het was nog steeds erg koud). Na ons ontbijtje zijn we naar de wandeling gegaan vlakbij de camping. Dit was een wandeling van een klein uur door het bos. Het bos zelf had echt iets sprookjesachtig met al het mos wat overal groeide en het was dan ook een mooi begin van onze dag.

Na deze wandeling hebben we onze weg vervolgd naar Milford en vanaf hier werd de omgeving pas echt mooi. We werden echt overdonderd met natuurgeweld en begrepen meteen waarom dit een van de mooiste wegen ter wereld is. De bergen werden namelijk steeds hoger en we zijn dan ook wel acht keer gestopt langs de weg om te genieten van het landschap en foto’s te maken. We werden allebei ook enorm enthousiast en na drie kwartier rijden kwamen we uit bij de Homer tunnel. We vonden dit een mooi plekje voor een lunchstop en hebben hier met een verschrikkelijk mooi uitzicht genoten van onze lunch. Daarna was het tijd voor de tunnel en deze leek meer op een attractie dan een daadwerkelijke weg. De tunnel was nog heel erg ruw en het was ook erg tof om hier doorheen te rijden. Eenmaal uit de tunnel werden we alweer getrakteerd op het volgende uitzicht. Ook het laatste stukje naar Milford bleef ons vermaken en de weg was met alle bochten ook leuk om te rijden.

Helemaal enthousiast kwamen we in het begin van de middag aan bij onze camping: de Milford Sound Lodge. Dit was een erg prijzige camping en onze plek was niet fantastisch, maar we betalen voor de locatie en over het uitzicht mogen we ook niet klagen. We hebben eerst een beetje gechilld op de camping en op onderzoek uit gegaan. De faciliteiten zagen er allemaal heel erg goed uit en na een beetje bijgekomen te zijn, zijn we richting het dorpje gegaan. We wilden namelijk de cruise voor morgen boeken en ook het dorpje ontdekken en misschien een paar kleine wandelingen maken. De cruise konden we echter morgen regelen en het dorpje stelde echt helemaal niets voor. Zo was er niet eens een supermarkt en hebben we alleen de wandeling gedaan die een mooi uitzicht gaf op de baai bij Milford Sound.

Hierna hebben we nog een korte wandeling gemaakt bij The Chasm watervallen en daarna zijn we teruggegaan naar de camping. Aangezien we geen boodschappen konden doen moesten we ook vandaag weer een beetje experimenteren met het eten. Met een beetje fantasie hebben we uiteindelijk nog een erg smakelijke risotto kunnen maken. Na het eten hebben we ons opgefrist onder de douche en gedurende de rest van de avond hebben we geluierd in de gemeenschappelijke ruimte. We hebben meteen wat plannen gemaakt voor de komende dagen en vervolgens zijn we vroeg naar bed gegaan. Morgen weer vroeg op aangezien we met de vroegste cruise meegaan om 8:50 uur.

Milford cruise en de Key summit track - Nieuw-Zeeland dag 10

Het wekkertje stond vandaag lekker vroeg en aangezien we nog niets geboekt hadden moesten we ons iets voor half negen melden. We waren prima op tijd en er was nog meer dan genoeg plek op de boot dus we konden voor een mooi prijsje mee. De cruise kostte nog geen 20 euro p.p. De cruis nam ons langs de highlights van de bekendst fjord van Nieuw-Zeeland. Onderweg zagen we onder andere de hoogste berg in Milford Sound, verschillende watervallen en zelfs zeehonden! We hebben ook nog een klein stukje op de Tasmaanse zee gevaren en hier werd het water al snel wilder. De boot ging wat meer op en neer en toen de boot wilde gaan draaien spatte er ook water omhoog. Wij stonden voor op het dek en net toen Lot een foto wilde maken (en voor mij stond) kwam er een enorme plens water op ons af. Lot was echt klets en kletsnat en ik had alleen een natte arm, omdat Lot al het water had opgevangen haha.

Lot kon er gelukkig erg om lachen, maar kreeg het wel meteen erg koud. We zijn daarom ook snel naar binnen gegaan om een kopje warme thee te drinken. Op de terugweg naar Milford Sound zijn we langs nog een zeehonden kolonie gevaren en ook weer langs een aantal watervallen. Bij een waterval ging de boot er bijna onderdoor en door voor op het dek te staan kon je deze van heel dichtbij ervaren. Ik was al weer een beetje opgewarmd en heb dit dan ook gedaan. Zelfs Lot is uiteindelijk nog de kou te boven gekeken en heeft van boven toegekeken. Hierna was de cruise alweer voorbij en deze was op zich wel leuk, maar is echt niets in vergelijking met onze rit naar Milford zelf toe. Deze was namelijk zo mooi en overweldigend dat een cruise dat nooit kan overtreffen.

Na de cruise zijn we nog even teruggegaan naar onze camping om te lunchen en daarna was het al tijd om deze magische omgeving te verlaten. Voordat we dat gaan doen wilden we eerst nog wel een mooie wandeling maken. Iets na de tunnel hadden we een mooie wandeling gevonden; De Key Summit track. Hierbij ga je via een wandelpad naar de top van een van de bergen hier en er waren veel lovende recensies. De wandeling begon vrij tam, maar al snel werd het wandelpad vrij steil. We liepen in een behoorlijk tempo en na iets meer dan een uur wandelen konden we al genieten van de eerste uitzichten. De top was nog een half uur lopen en op het laatst werd het pas echt steil. De inspanning was het wel dubbel en dwars waard, want je had vanaf hier een 360 graden view over de prachtige omgeving. Hierboven op de top hebben we nog een snelle wandeling gemaakt en daarna moesten we in rap tempo terug naar beneden, want we moesten nog een flink eind rijden naar onze volgende camping.

De weg naar beneden hebben we bijna rennend afgelegd en doordat we het een uur sneller hebben gelopen dan gepland komen we met gemak op tijd bij onze volgende camping. We zijn dan ook snel naar de auto gegaan en merkten problemen met onze automatische deurvergrendeling. Toen de auto ook niet wilde starten ging er bij ons een lampje branden (woordgrap). Lot had namelijk vergeten de lampen uit te zetten toen we de tunnel uitreden en deze hebben de gehele wandeling aangestaan. Gevolg; onze accu was helemaal leeg... Gelukkig was dit een goed bezocht wandelpad en er waren dan ook genoeg mensen om ons te helpen. Het probleem was alleen dat dit allemaal toeristen waren en bijna niemand startkabels had. Na een mislukte poging (met een raar apparaatje) door een Franse toerist kwamen we een Canadees stel tegen die startkabels hadden. Deze kabels waren alleen helemaal beschadigd en met een beetje fantasie hebben we ze uiteindelijk aan de accu’s kunnen vastknopen. Het werkte alleen niet echt en na twintig minuten prutsen kwam dan eindelijk onze reddende engel. Een oudere toerist had wel goede startkabels en binnen een mum van tijd liep onze auto weer, crisis afgewend!

Hierna hebben we onze weg kunnen hervatten en met een beetje angst kwamen we met een bijna lege tank aan in Te Anau. Hier hebben we de auto weer volgegooid en meteen boodschappen ingeslagen voor de komende dagen. Daarna hebben we onze rit vervolgd en zijn we naar een gratis campground gereden bij Lake Monowai. We kwamen hier rond zeven uur aan en het was al vrij druk geworden. We hebben nog een mooi plekje weten te vinden en hebben hier ons avondmaaltje bereid en zijn daarna vrij snel onze auto ingevlucht vanwege een aantal sandflies. Hier hebben we deel twee gekeken van de hobbit serie en ook dit was weer erg leuk om te zien. De omgeving die we in de films zagen begonnen we ook al te herkennen en we hadden dan ook erg veel zin om de rest van Nieuw-Zeeland te ontdekken. Na de film zijn we gaan slapen, morgen willen we namelijk actief beginnen.

Van Lake Monowai naar Lake Hauroko - Nieuw Zeeland dag 11

Vandaag zijn we met ons goede gedrag opgestaan met de gedachte om te gaan hardlopen. En zo geschiede het. Na de wekker zijn we gelijk in onze sportkleding gestapt en eerst gaan hardlopen. Het hardlopen was niet meer dan twintig minuten, maar we waren alsnog helemaal kapot. Na het hardlopen hebben we een ontbijtje genomen en vervolgens zijn we een van de wandeltochten gaan doen in de buurt. Deze wandeltocht was weer een onderdeel van een tramping en wij hebben hier een uur van gelopen en zijn daarna weer teruggegaan. Het was voor de verandering een keer een vlakke wandeling in een bosachtige omgeving.

Na de wandeling zijn we weer in de auto gestapt en hebben we naar de volgende camping gereden. We hebben Lake Monowai weer achter ons gelaten en aan de andere kant wacht ons Lake Hauroko. Dit is het diepste meer van Nieuw-Zeeland met op zijn diepst maar liefst 462 meter! De camping was een prachtige open weiland en de rit er naar toe was over een lange gravelroad. Zonder al te veel moeite kwamen we in het begin van de middag aan en het was heerlijk rustig. We hebben eerst geluncht en zijn daarna gebruik gaan maken van het grote grasveld. We hadden laatst namelijk een voetbal gekocht en deze konden we hier mooi uittesten. Tussendoor ging het af en toe alleen een beetje regen en daarom zijn we soms weer in de auto gedoken. Daar hebben we dan spelletjes gedaan en gelezen. Dit hebben we eigenlijk gedurende de hele middag gedaan en we hebben dus fijn op de camping gechilld.

Aangezien het weer een beetje onvoorspelbaar was zijn we vandaag ook nog niet naar het meer gegaan. In de avond hebben we een Indiase curry gemaakt en nog een aantal potjes gekaart. Daarna was het al weer tijd voor het derde en meteen laatste deel van de Hobbit trilogie. Vervolgens zijn we weer vlot in slaap gevallen. Morgenvroeg willen we een mooie wandeling gaan doen en daarna door naar de zuidkust!

Wandelen en verregenen - Nieuw Zeeland dag 12

Toen we vanochtend opstonden waren er al een paar donkere wolken aan de lucht te zien, daarom hebben we gauw ons ontbijt gegeten en zijn toen zo snel mogelijk naar Lake Hauroko (een meertje in de buurt van de camping) gereden. Om hier te komen moesten we weer een eindje over gravelroad rijden, dat blijft altijd een avontuurtje. Bij het meer startte een wandeltocht die we graag wilden doen, het werd wel afgeraden bij slecht weer, dus zo lang het nog droog was wilden we die lopen. Het begin van wandeling was plat en dit stuk liepen we dan ook snel en gemakkelijk terwijl we konden genieten van het meer naast ons. Maar terwijl we steeds dieper het bos in kwamen werd het pad ook steeds uitdagender. Het pad liep steeds steiler en af en toe was er eigenlijk niet van een pad te spreken: je moest over omgevallen bomen klimmen en beekjes oversteken. Maar dit maakte het juist ook extra leuk! We hadden online al gelezen dat het einde van het pad extreem steil was en hier was niks over gelogen. Het was vaak meer klimmen dan wandelen en af en toe werd het extra spannend doordat je uitgleed (meestal over verraderlijk gladde boomwortels) of geen grip kon vinden.

Maar uiteindelijk wisten we het eerste uitkijkpunt zonder kleurscheuren te bereiken! Tijdens het wandelen was het langzaam begonnen te regenen en het was ook best koud, maar des te vetter om met dit slechte weer zo’n wandeling te doen. Na het eerste uitkijkpunt moesten we nog een stukje klimmen naar de tweede (stel je trouwens niet te veel voor bij een uitkijkpunt, het was een blootliggend stuk rots). Hier had je echt prachtig uitzicht over het hele meer. Onze twee Belgische buurjongens van op de camping liepen toevallig net na ons de wandeling en zij hadden ons inmiddels ook vergezeld. Nadat we de nodige foto’s genomen hadden konden we aan onze aftocht naar beneden beginnen. Dit was af en toe nog wel enger dan omhoog klimmen omdat als je hier uitgleed je behoorlijk naar kon vallen. Tijdens het wandelen kwam mijn voet nog vast te zitten tussen twee boomwortels en moest er grof geweld van Joris zijn kant aan te pas komen voordat we mijn voet weer loskregen. Gelukkig was dit het enige voorval tijdens de wandeling naar beneden. Eenmaal weer op zeeniveau aangekomen hebben we snel een paar boterhammen gesmeerd en deze in de auto opgegeten aangezien het inmiddels aardig hard aan het regenen was. Daarna zijn we op pad gegaan naar een nieuw gebied, namelijk de zuidkust van Nieuw-Zeeland. Ons eerste bestemming is het kleine plaatsje Orepuki.