Australië - Rainbow Beach & Frasier Island

Onze reis gaat weer verder na ons oponthoud bij Bruno en Ellaine en wel richting Frasier Island! Hieronder kun je onze verhalen hierover weer lezen met bijbehorend fotoalbum:

https://photos.app.goo.gl/Cr9CsIb0NYRsJ6Si1

Reis naar Rainbow Beach - 18 januari

Bij Bruno en Ellaine thuis hadden we al gekeken naar onze volgende bestemming en meteen een camping geboekt. Deze lag in het plaatsje Rainbow Beach en dat is iets minder dan drie uur rijden. De rit was zoals vele hiervoor weer prachtig en we reden langs supermooie bossen. Na iets meer dan drie uur rijden (we hebben tussendoor nog een pauze gehad om te lunchen) kwamen we aan bij de camping. Het was een camping met seaview en na even rondlopen hadden we ook een mooi plekje gevonden met uitzicht op de zee.

Eenmaal aangekomen hebben we ons gesetteld en zijn we eerst even gaan genieten van het mooie uitzicht en hebben we ons ingelezen in het gebied. Er was hier in de buurt genoeg te doen en we hebben meteen een plan de campagne gemaakt. Morgen gaan we de omgeving ontdekken met een aantal wandelingen en misschien nog even surfen. En de dag erna willen we graag een tour boeken naar Frasier Island (het grootste zandeiland ter wereld). Omdat we wel de beste prijs eruit willen halen zijn we rond gaan lopen in het kleine gezellige dorpje om wat prijzen te vergelijken. Daarna zijn we ook even een wandeling langs het strand gaan maken en we kregen zo weer een beetje het vakantiegevoel terug. Na alle teleurstellingen van de afgelopen dagen is het wel weer echt fijn om pad te zijn en weer gewoon lekker te reizen.

Tijdens onze wandeling door de stad zagen we ook een mooie aanbieding voor het avondeten bij de plaatselijke sportclub. Het was namelijk ribs avond en je kon daardoor spare ribs of ribs en steak voor een leuk prijsje krijgen. Na die ellendige dagen vonden we dat we ons wel een beetje mochten verwennen en zijn hier dan ook heen gelopen. Die sportclubs hier in Australië zijn wel heel anders dan bij ons. Dit zijn namelijk net zulke verenigingen als bijvoorbeeld vv etten en vv terborg, maar ze hebben er van alles bij. Zo kun je hier op gokmachines spelen, op paardenraces wedden en kun je er ook elke avond heel lekker en goedkoop eten. Erg leuk concept en zo kunnen de sportclubs ook veel inkomsten genereren.

Het eten heeft ons in ieder geval heerlijk gesmaakt en daarna zijn we weer terug gelopen naar onze camping. Hier hebben we nog genoten van een lekker wijntje en vervolgens zijn we ons bedje ingedoken. Nu al het gezeur van ons visum maar achter ons laten en lekker genieten deze laatste week in Australië.

Rainbow Beach dag 2 - 19 januari

De wekker hadden we vandaag redelijk vroeg gezet en na een vluchtig ontbijtje zijn we snel op pad gegaan. Eerst hebben we bij onze camping de Frasier Island tour geboekt en daar gelijk een korting op gekregen. Daarna zijn we naar onze eerste stop gegaan: de Carlo sandblow. Dit is een enorme zandduin die het land in geblazen is en daardoor een prachtige zandvlakte creëert. We hebben hier even rondgelopen en genoten van het mooie uitzicht richting double island point en de gekleurde kliffen waaraan rainbow beach zijn naam dankt.

Daarna zijn we richting Poona Lake gegaan en om hier te komen moesten we over een behoorlijk slecht onderhouden gravelweg. Al stuiterend en kuilen ontwijkend kwamen we uiteindelijk aan bij de parkeerplaats. Hier wilden we al redelijk onvoorbereid op pad gaan met onze teenslippertjes, maar zagen al snel dat geadviseerd werd om dichte schoenen aan te doen (wegens de slangen). Dit hebben we dan ook maar gedaan en zijn daarna begonnen aan de anderhalf uur return wandeling. De wandeling was door een prachtig bos en de eindbestemming was echt prachtig. We kwamen namelijk uit bij een klein meertje omringd door bos en met de zon leek het net een tropisch paradijs. We hebben hier vervolgens even gezwommen en gelegen en zijn daarna weer op de weg teruggegaan.

We (ik vooral) hadden al een aantal keer gezegd dat we wel een slang wilden zien (van een afstand dan wel), maar de meeste Australiërs zeiden dat we er waarschijnlijk een aantal voorbij waren gelopen. Het enige moment waarop je ziet is wanneer je er per ongeluk of bijna op gaat staan en zo geschiedde het dus ook bij ons, haha. Op de terugweg hadden we de pas er lekker in en haalden we net een ander stel in waarna ik behoorlijk schrok. Ik besefte me namelijk dat ik net ongeveer twintig centimeter van een kleine zwarte slang af zat met mijn voet. Ik liep vervolgens door en toen ik me omdraaide nam de slang een vijandige houding aan. Hij kwam helemaal omhoog en deed een of ander intimiderend dansje. Op dat moment moesten Lot en het stel de slang nog voorbij, maar deze lag midden op het pad. Na even wachten en het gooien van een stok stopte de slang met zijn dansje en gleed die langzaam van het pad af. Het stel bleek zelf Australisch te zijn en wist ons te vertellen dat dit een redbelly snake was. Een gevaarlijk klein diertje, want hij is niet meteen dodelijk, maar wel zeer giftig en je hebt zo snel mogelijk een antigif nodig. Met de schrik vrij gekomen liepen we vervolgens verder en waren we toch erg verheugd dat we dan eindelijk een slang hadden gezien in Australië!

Nadat we weer bij de auto kwamen dacht Lot nog een Phyton te zien, maar deze ontsnapte vrij snel het woud in. Vervolgens wilden we gaan lunchen op de mooie picknickplek, maar was ons brood helemaal beschimmeld en zijn we richting de supermarkt gegaan en daarna naar onze camping. Na de lunch vonden we het wel tijd voor een strandbezoek, want het was weer een fantastische dag. Daarnaast wilden we ook onze nieuwe surfkunsten uittesten en hebben we een surfboard gehuurd voor twee uurtjes. De golven waren vandaag alleen niet echt fantastische, maar we hebben het toch geprobeerd. In het begin ging het nog aardig goed, maar de golven waren echt te klein om fatsoenlijk te surfen helaas. En als extra domper is Lot ook nog haar Mii band (een sport horloge) verloren in de zee.. Lot had het dan ook al snel gehad met het surfen en ik heb het later nog eenmaal geprobeerd, maar wederom zonder succes.

Na onze twee uur zijn we weer teruggegaan naar de shop om het surfboard in te leveren en zijn we gaan niksen bij onze camping. Hierna hebben we overheerlijke broodjes hamburger gemaakt op de gratis bbq en deze hebben we opgegeten met uitzicht op de zee. In de avond hebben we nog een wijntje gedronken en een aflevering van onze serie gekeken en daarna vroeg gaan slapen. Morgen worden we namelijk om half acht verwacht bij de receptie voor onze dagtour naar Frasier Island!

Frasier Island tour - 20 januari

Vandaag was het dan tijd voor onze tour op Frasier Island. Een van de dingen die we al vanaf het begin van onze reis willen doen. Na een vroege wekker en een snel ontbijtje waren we net op tijd klaar voor onze tour. We werden opgehaald in enorme bus met vierwielaandrijving waar we mee worden vervoerd op het eiland. De bus was van Duitse makelij en had enorm veel power. Onze tourguide van vandaag was een vrolijke grote man die van alles vertelde over zichzelf en de bus voordat we aankwamen bij de “haven”. Dit was niet echt een haven, maar gewoon een vlak stuk strand waar je alleen kon komen met 4WD. Eenmaal aangekomen moesten we nog even wachten op de veerpond en werden we getrakteerd op wildlife. Vlak aan de kust zwommen namelijk een aantal dolfijnen en ook enorme roggen. De dolfijnen zwommen uiteindelijk nog geen tien meter van ons vandaan en dit was een erg goed begin van onze tourdag! Nu hopen dat we ook de famous dingo’s mogen aanschouwen vandaag (die leven namelijk op Frasier Island)...

Ook op de boot hebben we nog kunnen genieten van de dolfijnen in het water en eenmaal aangekomen op Frasier Island zagen we meteen de kracht van onze bus. Frasier Island is namelijk het grootste zandeiland ter wereld dat elk jaar nog groeit. Elk jaar wordt er weer zand omhoog geblazen waardoor het eiland hoger komt te liggen en ook groter in omvang wordt. Er zijn op dit eiland ook geen asfalt wegen, maar wegen die bestaand uit mul zand zoals je dat ziet op het strand. Je kunt dan ook alleen met een 4WD het eiland betreden en zelfs daarmee komen heel veel auto’s vast te zitten op dit eiland. Deze bus had er echter geen problemen mee en het was ook erg tof om te zien hoe onze tourguide over de zandwegen scheurde. We konden helaas nog niet over het strand, omdat het hooggetij was en daardoor moesten we binnendoor. Dit was een oude weg ontstaan tijdens de houtkap en deze was vol met gaten. De rit was dan ook erg hobbelig, maar zonder veel moeite kwamen we aan bij onze eerste bestemming. Bij het aangesloten resort wachten namelijk een morning tea op ons met heerlijke koekjes en muffins.

Hierna was het dan echt tijd om het eiland te ontdekken en de eerste stop was Lake McKenzie. Dit meer ligt net zoals Poona Lake te midden van het bos en het meer staat bekend als een van de mooiste plekken om te zwemmen. Daarnaast heeft het water een extreem lage pH waarde waardoor het erg goed is voor je huid en hetzelfde effect heeft als conditioner voor je haar. We hebben hier ongeveer een half uur gezwommen en meteen onze huid gescrubd. Daarna gingen we door naar central station waar we een wandeling gingen maken door het prachtige woud en hierbij kregen we overal de nodige uitleg. Hier in central station was ook het centrum van de houtkop en woonden alle houthakkers. Daarna was het alweer tijd voor een tweede bezoek aan het resort voor de lunch. Het zijn namelijk elke keer wel flinke stukken rijden, die leuk volgepraat worden door onze guide, en we hadden al flinke trek gekregen. Bij het resort wachtte ons een lopend buffet en het eten was echt overheerlijk! Lot en ik hadden gelukkig na de lunch nog even tijd om uit te buiken en na een pauze stop van 45 minuten gingen we weer op stop.

De volgende stop waren the cathedrals en dit zijn net zoals bij Rainbow Beach prachtige gekleurde kliffen. Daarna gingen we door naar het S.S. Maheno shipwreck. Een enorm schip dat hier een tiental jaar geleden is neergestreken na een storm en nooit is weggehaald. Inmiddels is het wrak helemaal opgenomen in het eiland en bevind zich ongeveer 15 meter van het schip zich al onder het zand. De laatste stop was vandaag was bij Eli Creek. Dit is een van de vele beekjes die hier vanuit het midden van het eiland (omhoog gekomen regenwater) richting de zee stroomt. Door een sterke stroming kun je hierin ook lekker richting de zee drijven. En ook al was het water ijskoud Lot en ik zijn er toch even ingedoken.

Na deze stop was het alweer bijna tijd om Frasier Island te verlaten, maar we hadden nog wel een lange rit te gaan. Het was inmiddels wel weer laaggetij geworden en we konden dan ook via het strand terugrijden. Leuk weetje trouwens: het strand van Frasier Island is een officieel herkende snelweg van Australië en je mag hier dan ook 100 km per uur. We hadden vandaag echt een ontzettend leuke tour gehad, maar we wilden eigenlijk nog wel een dingo zien voordat we het eiland gingen verlaten. Onze wensen werden vrij snel vervuld toen onze guide op een afstand een kleine dingo op het strand zag lopen en zo konden we ook deze van ons lijstje afstrepen. Eenmaal aangekomen bij de veerpond werden we zelfs nog getrakteerd op een hele dingo familie en hebben we mooie foto’s kunnen maken van deze beroemde dieren.

Na wederom een overtocht van vijftien minuten kwamen weer aan op het vasteland en rond half vijf stonden we al bij onze auto. We gaan vanavond ook meteen Rainbow Beach verlaten na de leuke tijd en gaan ergens vlakbij op een gratis campground overnachten. Deze campground was gelegen vlakbij een drukke weg, maar eenmaal op de camping (eigenlijk gewoon een groot grasveld) merkte je hier niets van. We hebben hier een simpel maaltje gekookt en daarna heerlijk gerelaxed en nagenoten van de leuke tour. Morgen gaan we alweer op pad richting onze laatste nieuwe bestemming: Bundaberg.

Reisdag naar Bundaberg - 21 januari

Vandaag hadden we redelijk vroeg de wekker staan aangezien we weer een lange rit voor de boeg hadden. We waren zelfs zo vroeg en snel met het ontbijt dat we besloten om een tussenstop te maken bij Tin Can Bay. Hier is namelijk elke morgen de mogelijkheid om wilde dolfijnen te voeren en we wilden dat toch wel meemaken. Daarom zijn we snel in de auto gestapt en uiteindelijk kwamen we rond half negen aan bij het kleine dolfijnen centrum. Er was een kleine entree en deze kwam te goede aan alle dolfijnen. Eenmaal aangekomen zagen we al vijf dolfijnen rondzwemmen in het water en later mochten we in het water stappen en kregen we daar uitleg over de dolfijnen terwijl ze nog geen meter van ons afzwommen.

Ze vertelden ons onder andere dat het dolfijnen waren die elke dag hier in de baai komen, omdat ze ondertussen weten dat ze eten krijgen. Het is vaak een groepje van vijf of vier dolfijnen die na hun ontbijt weer de baai intrekt op zoek naar meer voedsel. Deze dolfijnen leven namelijk in het wild en komen vrijwillig naar Tin Can Bay. Om de dolfijnen wild te houden krijgen ze maar 10 % van hun dagelijks hoeveelheid hier binnen. Aangezien het ons ook wel tof leek om ze zelf te voeren hebben we ook een visje gekocht en dit gedaan! Erg leuk om dit te doen en zo dicht bij deze mooie dieren te komen. Na het voeren hebben we nog een lekker bakje koffie gedronken en vervolgens zijn we op weggegaan naar Bundaberg!

We hebben trouwens de laatste dagen ook druk nagedacht over onze toekomstige plannen. Nu het werken in Nieuw-Zeeland niet doorgaat en Lot pas in oktober hoeft te beginnen moeten we namelijk wat anders verzinnen. We hebben daarom in ieder geval besloten om twee maanden in Nieuw-Zeeland rond te reizen ipv een maand en daarna richting Nederland te gaan. Dit konden we gelukkig ook nog kosteloos wijzigen met de vliegtickets en nu komen we waarschijnlijk op 2 april weer thuis. En voor de periode thuis hebben we ook al een klein plannetje gemaakt. We willen namelijk drie maanden gaan werken en tegelijk met een klein projectje aan de slag. We vonden onze campervan in Australië namelijk zo leuk dat we er zelf eentje willen gaan bouwen in Nederland. En wanneer we deze klaar hebben willen we nog twee maandjes door Europa gaan reizen voordat Lot begint. Maar goed dit zijn vooralsnog alleen plannen, maar we worden er wel al erg enthousiast van.