Vietnam - Hanoi & Sapa

Onze eerste kennismaking met Vietnam beschreven door Charlotte!

Voor de foto's klik op de link hieronder:
https://photos.app.goo.gl/k6BXcvzzES17tgar2


Hanoi dag 1 – 25 november

Om 7 uur ’s avonds kwamen we na onze ontzettend lange reis in Hanoi aan. We werden in een steegje afgezet, waar dit steegje ongeveer lag bleef een raadsel. Aangezien we nog geen internet hadden konden we ook niks opzoeken. We probeerde het te vragen aan de buschauffeur en een taxichauffeur die ons een rit probeerde te verkopen, maar niemand sprak ook maar een woord Engels. Iets eerder terug hadden we, wat leek op, een groter busstation gezien. We besloten maar om daar naar toe te lopen, ook om onze doorreisopties naar Sapa te bekijken. Bij het busstation werden we echter niet veel wijzer, ook hier sprak niemand Engels en was er geen informatiepunt te bekennen. Ik besloot maar op onze oude vriend de Lonely Planet te vertrouwen, daarin werd gezegd dat je maar vanaf 1 busstation in Hanoi naar Sapa kon komen. Met nog geen geld op zak (we hadden namelijk ook nog niet kunnen pinnen) namen we een taxi naar dat busstation.

Toen we bij het busstation aan kwamen bleek deze al lang en breed gesloten te zijn. Dit was echter niet ons eerste probleem, want we moesten eerst de taxi zien te betalen. Terwijl Joris bij de taxichauffeur bleef ging ik op zoek naar een pinautomaat. Dit was wel een beetje eng, zo ’s avonds in je eentje over straat. Maar gelukkig vond ik na een tijdje lopen de pinautomaat en konden we de taxichauffeur betalen. Ondanks dat het busstation gesloten was besloten we toch even binnen te kijken voor de bustijden. Hier stond nergens Sapa tussen, de Lonely Planet had ons het verkeerde advies gegeven… Wel was er een vrouwtje met een kraampje die ook internetkaartjes verkocht. Ook zij sprak geen Engels dus ik heb maar gewoon mijn telefoon afgegeven in de hoop dat we zo internet kregen. Dit lukte niet perfect, want ondanks dat mijn telefoon zei dat we internet hadden, kregen we geen verbinding. Doodmoe van alle onduidelijkheden, heen en weer gereis en nog steeds herstellende van onze buikgriep besloten we Sapa voor nu maar te laten wat het was en op zoek te gaan naar een slaapplek.

We zaten redelijk dicht bij een drukke weg en daar zat een KFC waar we naar binnen zijn gegaan voor het internet en om toch iets te eten (ook al was het niet gezond het was voor nu de beste optie). Hier konden we even opzoeken waar we in de buurt konden overnachten. Het ‘hotel’ waar we bij eindigden was lekker dichtbij. Maar daar was ook alles mee gezegd, de kamer was erg vies en erg koud. Voor het eerst in tijden hebben we ook gebruikt gemaakt van onze lakenzakken omdat we het echt te vies vonden om tussen de dekens te slapen. Gelukkig is het maar voor een nachtje…

Hanoi dag 2 – 26 november

Iets warmer aangekleed dan gisteren begonnen we met hernieuwd vertrouwen de dag. Joris had kunnen opzoeken waar het centrum was en we namen de taxi daar naar toe. Als eerste (zelfs voor ons ontbijt) wilden we graag de bus naar Sapa regelen. Bij het eerste reisbureau waar we binnen stapten hadden ze alleen een nachtbus, dit vonden wij jammer van de tijd omdat we dan nog een hele dag in Hanoi moesten spenderen. Gelukkig kenden ze een ander reisbureau waar we ook in het begin van de middags konden vertrekken en boekten ze daar de bustickets voor ons. Nadat we bij dat andere reisbureau onze backpacks hadden gedumpt konden we op zoek naar een ontbijtje.

We eindigden bij een leuk westers tentje. Aangezien het al wat later was besloten we om een uitgebreide brunch te nemen. We namen allebei een overheerlijke salade die zeer, zeer goed smaakte. Onder het eten hebben we meteen wat verhaaltjes getypt en wat voorbereid voor de verdere reis door Vietnam. Het tafeltje naast ons werd bezet door twee Nederlandse meisjes en zij wisten ons al een paar tips te geven.

Rond 1 uur moesten we weer bij het reisbureau zijn want onze bus vertrok half 2. Het duurde echter wat langer voor dat we de bus in konden. Eenmaal in de bus liet het vertrek nog wat langer op zich wachten want er waren problemen met de motor. Na heel veel moeite lukte het ze eindelijk om de motor aan de praat te krijgen en rond 3 uur vertrokken we uiteindelijk.

De bus was een sleeperbus en dat was nog wel grappig, want je had allemaal ligstoelen waar een koker om je benen zat. Het waren echter wel Aziatische afmetingen, waardoor Joris met geen mogelijkheid zijn benen in de koker kon krijgen. Ook de jongen naast hem moest met zijn benen buiten boord hangen. Ik lag wel heerlijk en heb ook het eerste gedeelte van de reis lekker geslapen.

Na een korte pauzestop (waar ze gelukkig de motor draaiende lieten) heb ik vooral gelezen. Toen we eindelijk rond half 9 in Sapa aankwamen was ik blij dat we ons wat warmer aan hadden gekleed want het was er echt ijskoud. Joris was in de bus aan de praat geraakt met een Nederlands meisje en samen met haar namen we een taxi naar haar hostel. Alleen waren de privekamers van het hostel behoorlijk prijzig dus we besloten nog even verder te lopen. Hiermee kregen we meteen een eerste indruk van Sapa. Sapa zag er echt als een gezellig bergdorpje uit. Het deed ons een beetje denken aan een wintersportdorpje. Nadat we een mooi hotel hadden gevonden (ze hadden zelfs elektrische dekens!) voor een goede prijs, hebben we meteen een tour geboekt voor morgen. Daarna gingen we op pad om wat te avondeten. De frisse berglucht was overheerlijk en had onze eetlust aangewakkerd. Na een kleine maaltijd zijn we nog wat rond gelopen en daarna op tijd naar bed gegaan.

Sapa dag 1 – 27 november

De tour begon pas om 9 uur dus we hadden eerst rustig de tijd om een ontbijtje te scoren. In het daglicht zag Sapa er nog steeds even mooi uit en we hadden dan ook zin om met de tour de omgeving te gaan verkennen. Bij ons hotel werden we door een groep traditioneel geklede vrouwtjes opgehaald, samen met nog een paar anderen gingen we op pad.

Nadat we Sapa uit waren gelopen gingen we al snel over op een modderig paadje tussen de rijstvelden door. Ondanks dat de rijstvelden op het moment niet gebruikt werden zag de omgeving er alsnog prachtig uit. Het ‘paadje’ waarover we liepen was er oneffen en soms moest je echt een beetje naar beneden klauteren. Nadat ik een keer was gestruikeld en bijna was gevallen ontfermde een van de vrouwtjes zich over mij als persoonlijke beschermster. Bij ieder stukje dat er iets moeilijker uitzag werd mijn hand vastgehouden. Af en toe was het wel fijn maar ik voelde me ook een beetje een klein kind dat niet kon lopen haha. Met handen en voeten probeerde ik af en toe een gesprek aan te knopen.

Na een paar uur lopen kwamen we bij onze lunchstop aan. Terwijl wij samen met twee andere vrouwen uit onze groep aan een tafeltje gingen zitten in het restaurant kwam er een zwerm verkopers op ons af. Ons hele tafeltje werd omringt door mensen die van alles probeerden te verkopen. Na wat onderhandelen besloot ik van ‘mijn beschermvrouwtje’ wel een kleinigheidje te kopen. Toen ons eten werd gebracht bleef een verkoopster hele tijd nog rondhangen en probeerde ons nog van alles te verkopen, wat tamelijk irritant was want we wilden gewoon rustig eten en een beetje kletsen. We moesten echt een beetje boos worden en toen wilde ze pas weg gaan. Het eten was wel weer heerlijk Aziatisch eten en we hebben het dan ook met smaak verorberd. Na de lunch was het nog maar een klein eindje lopen tot ons eindpunt. Daar namen we van drie van onze groepsleden afscheid, zij deden de tweedaagse trek en zouden in het dorpje overnachten.

Toen we door een busje waren afgezet in Sapa zijn we eerst naar onze kamer gegaan om ons even op te frissen. Niet lang daarna zijn we weer op pad gegaan om wat te gaan shoppen! Overal in Sapa verkopen ze namelijk ‘echte’ northface jassen en aangezien het behoorlijk koud is en we morgen scooter willen gaan rijden leek zo’n jasje ons wel fijn. Joris was meteen bij de eerste winkel voor een goede prijs geslaagd, maar voor mij hadden ze net niet wat ik zocht. We besloten bij een winkeltje naar binnen te gaan waar heel groot voor de deur 40% korting stond. Nou die korting kregen we ook, nadat ze de oorspronkelijke prijs eerst 3 keer zo duur hadden gemaakt haha. Ze hadden hier echter wel een ontzettend mooie damesjas en na erg moeizaam onderhandelen wist ik hem voor een mooi prijsje te bemachtigen.

In onze mooie nieuwe jasjes gestoken gingen we op zoek naar wat avondeten. Ons oog viel op een Italiaans restaurantje dat er wel gezellig uitzag met een openhaartje. Hier hebben we een pizza gedeeld en een potje kaart gespeeld. Ik kan niet genoeg zeggen hoe leuk we Sapa vinden, de sfeer is echt erg gezellig en de koude temperatuur is ook heerlijk verfrissend.

Na het eten hebben we op onze hotelkamer wat dingen geregeld voor wanneer Wiske komt. We hebben alvast overnachtingen geboekt voor in Hanoi en in Cat Ba (onze bestemming na Hanoi). Daarna zijn we vroeg gaan slapen want morgen willen we ook weer veel gaan doen!

Sapa dag 2 – 28 november

’s Ochtends hebben we eerst onze spullen ingepakt want vanavond nemen we de nachtbus weer naar Hanoi. Nadat we onze spullen hadden ingepakt en waren uitgecheckt zijn we op zoek gegaan naar een ontbijtje. We hadden gisteren gezien dat een heel luxe duur hotel een ontbijtbuffet had en dit leek ons wel wat. Het kostte wel ietsjes meer, maar het ontbijt van gisteren was niet heel lekker geweest en alsnog niet goedkoop. Bij het hotel aangekomen bleek het ontbijt nog maar 5 minuten te duren en dat vonden we weer een beetje zonde geld, dus we besloten maar verder te kijken. We eindigde een paar meter verder bij een hotelletje dat voor minder dan de helft van het geld ook een ontbijtbuffet aanbood. Het eten was erg lekker en ze hadden meer dan genoeg keuze. Daarnaast zaten we ook nog eens heerlijk naast een openhaard, ideaal dus!

Met onze buikjes gevuld stapten we op de scooter richting de Fansipan berg. De Fansipan berg is de hoogste berg in heel Vietnam en om die te bereiken moet je of een tweedaagse trek doen of je kunt met een kabelbaan gaan. Aangezien wij niet genoeg tijd voor de trek hadden werd het voor ons met de kabelbaan gaan. Niet dat ik dat heel erg vond, want het leek me wel leuk met de kabelbaan! Het is ook de langste kabelbaan ter wereld! Na enige moeite wisten we de kabelbaan te bereiken. Hier vielen ons twee dingen op, ten eerste alles was echt ontzettend groot en nieuw en ten tweede alles was echt ontzettend rustig. Je kon zien dat ze alles hadden gebouwd om heel veel mensen te kunnen ontvangen maar op het moment waren wij een van de weinigen.

Samen met nog wat andere toeristen stapten we een wagentje in en begonnen we aan onze 20 minuten durende kabelbaanrit. Het uitzicht vanuit ons karretje was echt waanzinnig! Eenmaal boven aangekomen werd dit uitzicht alleen maar beter. Het was vandaag erg helder weer waardoor je super ver uit kon kijken.

De top van de Fansipan is 3.143 meter hoog en om die te bereiken moesten we eerst zo’n 600 traptredes beklimmen. Dit was een aardig pittig klim, doordat we ze hoog zaten raakte je erg snel buiten adem. Om de zoveel treden had je aangewezen rust plekken waar je ook verplicht moest rusten om te voorkomen dat mensen van hun stokkie gingen. Na zo’n 20 minuten klauteren hadden we de top bereikt! En wauw! Ik weet dat ik het woord vaker heb gebruikt, maar dit uitzicht was echt letterlijk adembenemend. Het was zo verschrikkelijk mooi dat mijn hart er sneller van ging kloppen. Eerst hebben we dan ook met open mond rond gekeken en daarna de nodig foto’s gemaakt. Na een tijdje van het prachtige uitzicht en de frisse berglucht te hebben genoten begonnen we aan onze afdaling naar beneden.

In het restaurant aan het begin van de trappen hebben we ons nog fijn opgewarmd met een kopje chocomelk. Al was die niet heel warm, maar wel erg lekker. Daarna zijn we weer terug gegaan met de kabelbaan.

Naast de Fansipan wilden we vandaag ook een waterval bezoeken. Met een slingerend bergweggetje gingen we steeds hoger de bergen in. Toen we bij de waterval onze scooter wilden parkeren kwam meteen een vrouwtje naar ons toe die weer wat wilde verkopen. Toen we niet op haar in gingen vertelde ze ons dat we geld moesten te betalen om te parkeren. Onzin natuurlijk, want het was gewoon een openbare weg. Uit principe zijn we dan ook iets verderop gaan staan waar we gratis onze scooter neer konden zetten.

Vanaf de weg kon je een gedeelte van de waterval al zien, maar om de complete waterval te zien moest je eerst met een paar trappetjes omhoog. Dit hebben we dan ook gedaan. Na de waterval te hebben bekeken zijn we weer op de scooter gestapt om naar een uitzichtpunt te rijden. Bij dit uitzichtpunt werden we vergezeld door een busje vol bruidjes die daar hun bruidsfoto’s lieten schieten. We hadden eerder her en der ook al wat bruidjes gezien, maar hier waren wel de meeste. Ook wij hebben zelf een paar mooie plaatjes weten te schieten. Daarna lieten we de plek weer over aan de bruidjes en zijn we weer richting Sapa gereden.

Aangezien we al uitgecheckt waren bij ons hotel konden we niet meer op onze kamer. We zijn toen in een gezellig uitziend kroegje gaan zitten en hebben hier een lekker warm kopje thee besteld. Onder het theedrinken hebben we wat spelletjes kaart gespeeld. Toen we ook wat eten bestelden kwamen we erachter dat we helemaal geen geld hadden. Ik ben toen maar eerst naar een pinautomaat gerend en daarna hebben we alsnog wat eten kunnen bestellen. Na het eten zijn we naar de bovenverdieping gegaan van het kroegje want daar hadden ze een tafelvoetbal! Na een paar potjes spelen was het tijd om weer naar ons hotel te gaan voor de nachtbus. Bij het hotel werden we om de beurt met onze backpack achterop de scooter naar het busstation gebracht. Dat was wel een lachen ritje!

In de bus wisten we een mooi plekje te veroveren en kon onze terugrit naar Hanoi beginnen! We zouden volgens de planning zo rond 6 uur ’s ochtends bij het vliegveld aankomen dus dan hoefden we nog maar een paar uurtjes op Wiske’s aankomst te wachten.