Cederberg Wilderness Area & Fish River Canyon
Door: Joris & Charlotte
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
24 April 2019 | Zuid-Afrika, Cederberg
Dag 17 – 24 april
Vandaag werden we wakker op een mooie camping in een nog mooiere omgeving. We zaten echt midden tussen de bergen en tijdens het ontbijt besloten we om nog een nachtje bij te boeken. Dit is precies het gebied waar we op dit moment behoefte aan hadden en het was ook heerlijk rustig. Zo lekker na de hectiek en het drama van Kaapstad. Eerst hebben we bij de camping office een tweede nachtje bijgeboekt en wat hout gekocht en toen was het tijd om op pad te gaan. We rijden eerst naar Dwarsrivier om informatie op te vragen over mogelijke wandelroutes. De weg naar Dwarsrivier zaten weer boordevol mooie landschappen en we zijn dan ook een aantal keer gestopt om een fotootje te maken. Eenmaal bij Dwarsrivier kwamen we aan bij een prachtige wijngaard! Het was bijna alsof je een oase in het midden van de woestijn ziet. Overal om ons een was weinig begroeiing en rode rotsen, maar hier stonden velden vol met druiven en een prachtig wit huisje bedolven onder bloemen en begeleid door een mooi grasveld.
Hier hebben we meteen informatie gevraagd voor wandelingen en we gaan twee kleintjes doen. De eerste wandeling liepen we in een prachtig gebied tussen allerlei verschillende vormen rode rotsen. Waaronder een die Lot’s Wife heette, maar daar liepen we de eerste keer al zo langsheen, haha. Het werd ondertussen ook al behoorlijk warm, maar dat was wel lekker na een aantal winderige dagen in Kaapstad. Vervolgens zijn we naar de Stadsaal caves gegaan waar je onder andere meer dan duizend jaar oude muurtekeningen kon zien. Dit was erg tof om te doen en het voelde vandaag meteen weer als een heerlijk dagje. Op de terugweg zijn we nog langs de wijngaard gereden om daar een wijnproeverij te doen. De omgeving en de sfeer was te mooi om links te laten liggen. Hier kon je maar liefst 10 wijnen proeven voor maar 2,50 euro ongeveer, echt bizar! Omdat we nog een klein stukje moesten rijden hebben we al wel wat minder geproefd, maar het desondanks erg leuk!
Hierna zijn we teruggereden naar de camping en hebben daar een lekker maaltje gekookt, een vuurtje gemaakt en nog lekker ontspannen bij het vuur gezeten. Daarna hebben we in de tent nog wat leuks gekeken en zijn vervolgens met een goed gevoel gaan slapen. Vandaag was echt een enorm leuke dag en het is werkelijk prachtig. Zo sluiten we Zuid-Afrika toch nog met een goed gevoel af, want morgen is alweer onze laatste dag hier (de tijd vliegt voorbij). Maar niet getreurd, want morgen gaan we de grens oversteken naar Namibië en hier hebben we echt heel veel zin in!!
Dag 18 – 25 april
Vandaag hebben we weer een reisdag voor de boeg, want vanaf onze camping naar de grens is het ongeveer vijf uur rijden. We zijn dus weer iets eerder opgestaan en waren redelijk vroeg op pad. De weg richting de Namibische grens was misschien wel een van de mooiste wegen die we gereden hebben. De tendens van twee dagen geleden zette zich voort en het land werd steeds onherbergzamer en uitgestrekter. We kwamen in een soort semi woestijnachtig landschap terecht met prachtige heuvels en bergen aan weerskanten. Daarnaast was de weg ideaal en liepen we zelfs een aantal minuten in op onze navigatie. Tussendoor hebben we nog twee stops gemaakt om te tanken en te wisselen van bestuurder en uiteindelijk kwam de grensovergang in zicht (dit ging bijna te soepel).
Net voor de grens bedacht Joris zich echter dat we bij de nieuwe auto geen nieuwe documenten hebben gekregen om de grens over te steken.. En ja, dit zorgde voor een aantal problemen. Deze hadden we namelijk wel echt nodig en na een aantal keer heen en weer bellen met verschillende instanties werden deze op de mail naar ons doorgestuurd. Tussendoor hebben we ook nog geprobeerd om onze spullen uit de andere daktent terug te krijgen (we moeten echter zelf een koerier regelen, maar hebben nog niet echt een idee hoe?). Uiteindelijk duurde dit allemaal misschien wel een uur, maar we mochten Zuid-Afrika verlaten. We reden over de Oranje rivier en zo kwamen we aan in ons nieuwe land: Namibië.
Het zag er allemaal iets minder ontwikkeld uit aan deze kant van de grens, maar nog even alle papieren laten controleren en dan konden we de rest van Namibië ontdekken. Ook hier zat het ons niet mee, want ze hadden hier al drie dagen geen netwerk en daardoor konden we niet pinnen. We moesten dus weer terug over de grens, net daarbuiten geld pinnen, en toen konden we echt verder. We waren ondertussen behoorlijk verhit, maar na twee uur waren we dan echt Namibië binnen. Als eerste wilden we wat boodschappen inslaan voor de komende dagen, want we hadden niet veel meer. Net na de grensoversteek was een plaatsje ‘Noordoewer’ waarvan we meenden dat die wat groter was en waar we wel goed boodschappen konden doen. Dat hadden we even verkeerd gedacht haha, Noordoewer bestond uit slechts een handjevol huisjes en een buurtsupertje. We hebben hier gehaald wat we konden (wat niet veel was). Wel zijn we geholpen door de ontzettend aardige werknemers (ze hadden ondanks dat het zo’n piepklein winkeltje was toch een stuk of 5 mensen er werken) met een simkaartje.
Nu konden we dan toch echt op weg! We waren wel heel wat later op pad en zaten te twijfelen of we onze oorspronkelijke bestemming, de Hobas camping in Fish River Canyon, nog wel zouden halen. We besloten daarom eerst maar een eind te rijden naar Grunau, dit was het laatste stadje voor Fish River Canyon. Hier vertelde een aardig pompbediende ons dat we met gemak nog later aan konden komen bij Hobas omdat ze wel tot 10 uur open moesten zijn (we hadden onderweg al een aantal keer de camping proberen te bellen, maar kregen geen gehoor). Hierop besloten we om maar gewoon richting Fish River Canyon te rijden. Wederom was het weer een prachtige weg, met in heine en verre niets of niemand te zien. We hadden ons wel iets verkeken op hoe snel het donker werd en op de dirt roads in het donker rijden is niet zo’n pretje. Na een tijdje voorzichtig in het donker gereden te hebben doemde in een keer aan de horizon een ontzettend grote boerderij op die leek alsof hij zo uit een Amerikaanse film gestapt was: ‘Canyon Road House’. Het zag hier er erg grappig uit met allemaal western uitziende decoraties. Ze hadden ook nog plek op de camping dus we besloten hier voor de nacht kamp op te slaan. Ondanks dat we een klein plekje hadden voelde het toch nog behoorlijk ruim, met name dankzij de enorme sterrenlucht waar we van konden genieten. Onze eerste indrukken van Namibië zijn erg goed en we kunnen niet wachten tot morgen om nog meer te gaan ontdekken!
Dag 19 – 26 april
Vanochtend hebben we eerst lekker rustig aan gedaan en zijn toen op pad gegaan richting Fish River Canyon. Een prachtig ravijn met ontzettend gave uitzichten, waarbij Lot wel af en toe zweethandjes kreeg. Na onze ogen de kost te hebben gegeven zijn we weer in de auto gestapt en op pad gegaan richting Keetmanshoop, dit is een echte grotere stad en hier willen we dan ook onze boodschappen inslaan.
Terwijl we over de dirt road heen aan het stuiven waren, zagen we opeens langs de weg een bordje ‘coffee&apfelstrudel in 300m’. Dat vonden we zo grappig klinken, apfelstrudel midden in the middle of nowhere dat we er zijn gestopt. Dit bleek een erg goede keuze te zijn want het was een ontzettend geinig tentje. We hebben de apfelstrudel wel omgeruild voor een ijsje, vanwege de hitte. De eigenaresse was ook erg aardig en gaf ons nog een goede tip voor een camping in Keetmanshoop.
Na deze leuke stop zijn we in een keer doorgeknapt naar Keetmanshoop, hier ff getankt en flink wat boodschappen ingeslagen en toen door naar de camping: ‘Quivertree Forest Restcamp’. Wat wel erg bijzonder was is dat ze hier cheeta’s hebben! Deze worden iedere dag om 5 uur gevoerd en je mocht ze dan ook aaien. We hadden hier wel een beetje twijfels over, want je hoort wel eens van verhalen dat de arme beesten verdoofd worden zodat toeristen er samen een kiekje mee kunnen nemen. Dit was gelukkig hier niet zo! Toen we ons iets voor 5 meldden voor het voeren mochten we meteen al de kooi binnen bij 2 cheeta’s (ze komen alleen de kooi binnen met etenstijd, overdag hebben ze tientallen hectare grond om te leven). Deze hadden al behoorlijke trek, het kwijl droop ze gewoon uit de bek. Ze vielen dan ook meteen aan op het vlees dat ze kregen. Ondertussen vertelde de eigenaresse dat het twee zusjes van nog maar 1 jaar oud waren. Ze zijn gered toen ze nog maar baby’s waren nadat hun moeder doodgeschoten was. Aangezien ze nog zo jong waren hebben ze ook niet leren jagen en zouden ze geen kans op overleven hebben in het wild. We mochten terwijl ze aan het eten waren ze ook nog even aaien, dat was wel het toppunt van vetheid! Je kunt ze ook alleen aaien tijdens het eten, daarbuiten zijn ze te wild. Naast deze twee zusjes hadden ze nog 3 andere cheeta’s: 1 vrouwtje, maar die was te agressief om bij in de buurt te komen en 2 mannetjes. Bij die laatste mochten we er ook bij in de kooi tijdens het voeren. Hier zagen we wel het verschil tussen de jonge baby zusjes van net en twee volgroeide mannetjes. Wat een beesten zeg! Deze kon je ook niet aaien tijdens het voeren. Weer een enorm vette ervaring die we aan ons lijstje toe kunnen voegen. Wel grappig weetje, 15 jaar geleden toen Lot samen met haar gezin op wereldreis was zijn ze ook op deze camping geweest en toen heeft ze ook al de cheeta’s mogen aaien!
Na het cheeta’s voeren zijn we nog richting de Giants Playground gegaan, hier liggen lukraak rotsblokken op elkaar gestapeld en in het rond: net alsof er reuze mee gespeeld hebben. Hier hebben we er een beklommen en zijn daarna terug naar de auto gegaan voor ons avondeten. Op de camping hebben we nog genoten van een prachtige zonsondergang. Wat een fantastische dag was het vandaag!
Vandaag werden we wakker op een mooie camping in een nog mooiere omgeving. We zaten echt midden tussen de bergen en tijdens het ontbijt besloten we om nog een nachtje bij te boeken. Dit is precies het gebied waar we op dit moment behoefte aan hadden en het was ook heerlijk rustig. Zo lekker na de hectiek en het drama van Kaapstad. Eerst hebben we bij de camping office een tweede nachtje bijgeboekt en wat hout gekocht en toen was het tijd om op pad te gaan. We rijden eerst naar Dwarsrivier om informatie op te vragen over mogelijke wandelroutes. De weg naar Dwarsrivier zaten weer boordevol mooie landschappen en we zijn dan ook een aantal keer gestopt om een fotootje te maken. Eenmaal bij Dwarsrivier kwamen we aan bij een prachtige wijngaard! Het was bijna alsof je een oase in het midden van de woestijn ziet. Overal om ons een was weinig begroeiing en rode rotsen, maar hier stonden velden vol met druiven en een prachtig wit huisje bedolven onder bloemen en begeleid door een mooi grasveld.
Hier hebben we meteen informatie gevraagd voor wandelingen en we gaan twee kleintjes doen. De eerste wandeling liepen we in een prachtig gebied tussen allerlei verschillende vormen rode rotsen. Waaronder een die Lot’s Wife heette, maar daar liepen we de eerste keer al zo langsheen, haha. Het werd ondertussen ook al behoorlijk warm, maar dat was wel lekker na een aantal winderige dagen in Kaapstad. Vervolgens zijn we naar de Stadsaal caves gegaan waar je onder andere meer dan duizend jaar oude muurtekeningen kon zien. Dit was erg tof om te doen en het voelde vandaag meteen weer als een heerlijk dagje. Op de terugweg zijn we nog langs de wijngaard gereden om daar een wijnproeverij te doen. De omgeving en de sfeer was te mooi om links te laten liggen. Hier kon je maar liefst 10 wijnen proeven voor maar 2,50 euro ongeveer, echt bizar! Omdat we nog een klein stukje moesten rijden hebben we al wel wat minder geproefd, maar het desondanks erg leuk!
Hierna zijn we teruggereden naar de camping en hebben daar een lekker maaltje gekookt, een vuurtje gemaakt en nog lekker ontspannen bij het vuur gezeten. Daarna hebben we in de tent nog wat leuks gekeken en zijn vervolgens met een goed gevoel gaan slapen. Vandaag was echt een enorm leuke dag en het is werkelijk prachtig. Zo sluiten we Zuid-Afrika toch nog met een goed gevoel af, want morgen is alweer onze laatste dag hier (de tijd vliegt voorbij). Maar niet getreurd, want morgen gaan we de grens oversteken naar Namibië en hier hebben we echt heel veel zin in!!
Dag 18 – 25 april
Vandaag hebben we weer een reisdag voor de boeg, want vanaf onze camping naar de grens is het ongeveer vijf uur rijden. We zijn dus weer iets eerder opgestaan en waren redelijk vroeg op pad. De weg richting de Namibische grens was misschien wel een van de mooiste wegen die we gereden hebben. De tendens van twee dagen geleden zette zich voort en het land werd steeds onherbergzamer en uitgestrekter. We kwamen in een soort semi woestijnachtig landschap terecht met prachtige heuvels en bergen aan weerskanten. Daarnaast was de weg ideaal en liepen we zelfs een aantal minuten in op onze navigatie. Tussendoor hebben we nog twee stops gemaakt om te tanken en te wisselen van bestuurder en uiteindelijk kwam de grensovergang in zicht (dit ging bijna te soepel).
Net voor de grens bedacht Joris zich echter dat we bij de nieuwe auto geen nieuwe documenten hebben gekregen om de grens over te steken.. En ja, dit zorgde voor een aantal problemen. Deze hadden we namelijk wel echt nodig en na een aantal keer heen en weer bellen met verschillende instanties werden deze op de mail naar ons doorgestuurd. Tussendoor hebben we ook nog geprobeerd om onze spullen uit de andere daktent terug te krijgen (we moeten echter zelf een koerier regelen, maar hebben nog niet echt een idee hoe?). Uiteindelijk duurde dit allemaal misschien wel een uur, maar we mochten Zuid-Afrika verlaten. We reden over de Oranje rivier en zo kwamen we aan in ons nieuwe land: Namibië.
Het zag er allemaal iets minder ontwikkeld uit aan deze kant van de grens, maar nog even alle papieren laten controleren en dan konden we de rest van Namibië ontdekken. Ook hier zat het ons niet mee, want ze hadden hier al drie dagen geen netwerk en daardoor konden we niet pinnen. We moesten dus weer terug over de grens, net daarbuiten geld pinnen, en toen konden we echt verder. We waren ondertussen behoorlijk verhit, maar na twee uur waren we dan echt Namibië binnen. Als eerste wilden we wat boodschappen inslaan voor de komende dagen, want we hadden niet veel meer. Net na de grensoversteek was een plaatsje ‘Noordoewer’ waarvan we meenden dat die wat groter was en waar we wel goed boodschappen konden doen. Dat hadden we even verkeerd gedacht haha, Noordoewer bestond uit slechts een handjevol huisjes en een buurtsupertje. We hebben hier gehaald wat we konden (wat niet veel was). Wel zijn we geholpen door de ontzettend aardige werknemers (ze hadden ondanks dat het zo’n piepklein winkeltje was toch een stuk of 5 mensen er werken) met een simkaartje.
Nu konden we dan toch echt op weg! We waren wel heel wat later op pad en zaten te twijfelen of we onze oorspronkelijke bestemming, de Hobas camping in Fish River Canyon, nog wel zouden halen. We besloten daarom eerst maar een eind te rijden naar Grunau, dit was het laatste stadje voor Fish River Canyon. Hier vertelde een aardig pompbediende ons dat we met gemak nog later aan konden komen bij Hobas omdat ze wel tot 10 uur open moesten zijn (we hadden onderweg al een aantal keer de camping proberen te bellen, maar kregen geen gehoor). Hierop besloten we om maar gewoon richting Fish River Canyon te rijden. Wederom was het weer een prachtige weg, met in heine en verre niets of niemand te zien. We hadden ons wel iets verkeken op hoe snel het donker werd en op de dirt roads in het donker rijden is niet zo’n pretje. Na een tijdje voorzichtig in het donker gereden te hebben doemde in een keer aan de horizon een ontzettend grote boerderij op die leek alsof hij zo uit een Amerikaanse film gestapt was: ‘Canyon Road House’. Het zag hier er erg grappig uit met allemaal western uitziende decoraties. Ze hadden ook nog plek op de camping dus we besloten hier voor de nacht kamp op te slaan. Ondanks dat we een klein plekje hadden voelde het toch nog behoorlijk ruim, met name dankzij de enorme sterrenlucht waar we van konden genieten. Onze eerste indrukken van Namibië zijn erg goed en we kunnen niet wachten tot morgen om nog meer te gaan ontdekken!
Dag 19 – 26 april
Vanochtend hebben we eerst lekker rustig aan gedaan en zijn toen op pad gegaan richting Fish River Canyon. Een prachtig ravijn met ontzettend gave uitzichten, waarbij Lot wel af en toe zweethandjes kreeg. Na onze ogen de kost te hebben gegeven zijn we weer in de auto gestapt en op pad gegaan richting Keetmanshoop, dit is een echte grotere stad en hier willen we dan ook onze boodschappen inslaan.
Terwijl we over de dirt road heen aan het stuiven waren, zagen we opeens langs de weg een bordje ‘coffee&apfelstrudel in 300m’. Dat vonden we zo grappig klinken, apfelstrudel midden in the middle of nowhere dat we er zijn gestopt. Dit bleek een erg goede keuze te zijn want het was een ontzettend geinig tentje. We hebben de apfelstrudel wel omgeruild voor een ijsje, vanwege de hitte. De eigenaresse was ook erg aardig en gaf ons nog een goede tip voor een camping in Keetmanshoop.
Na deze leuke stop zijn we in een keer doorgeknapt naar Keetmanshoop, hier ff getankt en flink wat boodschappen ingeslagen en toen door naar de camping: ‘Quivertree Forest Restcamp’. Wat wel erg bijzonder was is dat ze hier cheeta’s hebben! Deze worden iedere dag om 5 uur gevoerd en je mocht ze dan ook aaien. We hadden hier wel een beetje twijfels over, want je hoort wel eens van verhalen dat de arme beesten verdoofd worden zodat toeristen er samen een kiekje mee kunnen nemen. Dit was gelukkig hier niet zo! Toen we ons iets voor 5 meldden voor het voeren mochten we meteen al de kooi binnen bij 2 cheeta’s (ze komen alleen de kooi binnen met etenstijd, overdag hebben ze tientallen hectare grond om te leven). Deze hadden al behoorlijke trek, het kwijl droop ze gewoon uit de bek. Ze vielen dan ook meteen aan op het vlees dat ze kregen. Ondertussen vertelde de eigenaresse dat het twee zusjes van nog maar 1 jaar oud waren. Ze zijn gered toen ze nog maar baby’s waren nadat hun moeder doodgeschoten was. Aangezien ze nog zo jong waren hebben ze ook niet leren jagen en zouden ze geen kans op overleven hebben in het wild. We mochten terwijl ze aan het eten waren ze ook nog even aaien, dat was wel het toppunt van vetheid! Je kunt ze ook alleen aaien tijdens het eten, daarbuiten zijn ze te wild. Naast deze twee zusjes hadden ze nog 3 andere cheeta’s: 1 vrouwtje, maar die was te agressief om bij in de buurt te komen en 2 mannetjes. Bij die laatste mochten we er ook bij in de kooi tijdens het voeren. Hier zagen we wel het verschil tussen de jonge baby zusjes van net en twee volgroeide mannetjes. Wat een beesten zeg! Deze kon je ook niet aaien tijdens het voeren. Weer een enorm vette ervaring die we aan ons lijstje toe kunnen voegen. Wel grappig weetje, 15 jaar geleden toen Lot samen met haar gezin op wereldreis was zijn ze ook op deze camping geweest en toen heeft ze ook al de cheeta’s mogen aaien!
Na het cheeta’s voeren zijn we nog richting de Giants Playground gegaan, hier liggen lukraak rotsblokken op elkaar gestapeld en in het rond: net alsof er reuze mee gespeeld hebben. Hier hebben we er een beklommen en zijn daarna terug naar de auto gegaan voor ons avondeten. Op de camping hebben we nog genoten van een prachtige zonsondergang. Wat een fantastische dag was het vandaag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
