Australië - Dorrigo National Park & Byron Bay

Hierbij weer een verslagje van onze kampeeravonturen in Australië! Ondanks dat we echt proberen het wat korter en bondiger te beschrijven is dat af en toe wat moeilijk, dus weer wat leeswerk voor jullie ;)!

Voor de foto's bij het verslag is de volgende link: https://photos.app.goo.gl/bj3nhzG7B9oojdu72


Reisdag naar Dorrigo National Park – 8 januari

Vandaag verlaten we Myall Lake weer, maar voordat we vertrekken hebben we nog even optimaal gebruik van de camping gemaakt door allebei nog te douchen. Ook had ik gisteren wat kleding met de hand gewassen en moest dat even opgeborgen worden. Dit ging allemaal lekker snel en we gingen iets voor 10-en op pad. Het was een paar uurtjes rijden naar Dorrigo National Park, maar we vonden het wel leuk om de rit op te breken met een hele leuke pauze stop: het Koala hospital. Dit is een opvangcentrum voor gewonde, zieke of hulpbehoevende koala’s. Aangezien de kans best klein is dat je koala’s in het wild spot en wij deze typische Australische beestjes graag wilden zien was dit koalaziekenhuis een leuke plek voor een eerste ontmoeting.

Na zo’n anderhalf uur rijden kwamen we bij het koalaziekenhuis aan. Hier hebben we eerst nog lekker gepicknickt en daarna zijn we naar het koalaziekenhuis gelopen. Daar hadden ze in het begin een klein soort museumpje (heel klein, een halletje maar), waar je wat meer over de koala’s leerde. Zo hebben koala’s twee duimen en slapen ze maar liefst 20 uur per dag! Nadat we wat meer over de koala’s te weten waren gekomen konden we niet wachten om ze in het echt te zien. Hun verblijven waren gewoon in de open lucht, want het zijn immers gewoon wilde dieren die buiten horen. De meeste koala’s die we zagen sliepen, maar wat zijn het schattige beestjes! Echte donsballetjes die er heel knuffelbaar uitzien (maar wat ze natuurlijk niet zijn). Je kon onder hun verblijven ook informatiestukjes lezen over de desbetreffende koala, vaak waren dit hele grappige stukjes. Zo was er een mannetjeskoala die een echte casanova was en alle vrouwtjes (zonder geluk) probeerde te versieren.

Het koalaziekenhuis was gratis, maar ze vroegen wel of je een donatie wilde geven. Dat wilde wij natuurlijk! Alleen leek het ons nog leuker om een souvenir ervan te hebben, dus we hebben als sponsoring een klein koala knuffeltje gekocht. Ook erg leuk voor onszelf om te hebben natuurlijk! Vanaf nu pronkt hij aan onze achteruitkijkspiegel in de auto. Na het koalaziekenhuis hebben we een winkelcentrum opgezocht. Hier hebben we helaas niet optimaal onze tijd benut (waar ik deels schuldig aan ben omdat ik in alle kledingwinkels even een kijkje wilde nemen), we wilden wat verhalen online zetten maar dat is niet gelukt. Nadat we wat boodschappen hadden ingeslagen hebben we weer onze weg vervolgd richting Dorrigo National Park!

Terwijl we naar Dorrigo reden werd de omgeving al steeds mooier en erg heuvelachtig. Het deed bijna een beetje Engelsachtig aan. Iets voordat we bij onze camping aankwamen reden we door een heel leuk ouderwets dorpje heen: Bellingen. Het zag er heel leuk en gezellig uit met allemaal ambachtelijke winkeltjes en zagen al dat je bij de golfclub Fish&Chips kon eten voor $8, dus ik denk dat we hier nog wel terugkomen!

Eenmaal aangekomen op de camping hebben we een plekje uitgezocht (gelukkig was er keuze genoeg) en zijn we begonnen met het eten koken en een vuurtje stoken. Als avondeten hadden we echt een kampeermaaltje: witte bonen in tomatensaus met wat rijst en wat aardappeltjes met ui en tomaat wat we van de vorige dagen nog over hadden. Ook hadden we het genot om onder het eten te kunnen genieten van wat muziek, een van de andere kampeerders speelde namelijk zijn muziek op standje festival af. Iedere keer twijfelden we of we er wat van moesten zeggen of juist niet. De muziek was echt schandalig hard, maar we wilden ook weer niet te zeurderig over komen. Het probleem werd voor ons opgelost toen onze andere buurman, die vroeg naar bed was gegaan, er naar toe liep en vroeg of het aub wat zachter kon. Daarna hadden we gelukkig niet meer zo’n last van de muziek en werd die op een normaal niveau afgespeeld.

We besloten ook niet te laat de campervan in te duiken zodat we nog een aflevering Suits konden kijken. Halverwege de aflevering besloot de luidruchtige kampeerder echter het volume van zijn muziek weer op maximaal te zetten. We probeerde nog een tijdje de serie gewoon door te kijken maar het werd echt te storend, bovendien wilden we niet veel later ook gaan slapen en dat zou nu niet echt gaan lukken. Joris is daarom naar de man toegelopen. Deze bleek volledig bezopen te zijn, zodra Joris in zijn buurt kwam begon hij ook te schreeuwen en te vloeken. En toen Joris ook nog het lef had om te vragen of hij zijn muziek wat zachter wilde zetten was het helemaal raak. Vloekend en tierend kwam hij op Joris af. Ik dacht echt dat hij hem wilde gaan slaan, maar het voordeel van dat hij zo dronken was, was dat hij amper op zijn benen kon staan. Gelukkig waren er al snel andere kampeerders te hulp geschoten, waaronder een jongen die de situatie heel goed aanpakte. Het leek net of hij wel vaker het mee had gemaakt en wist na even heel boos geworden te zijn de man onder controle te krijgen en hem te kalmeren. Gek gebeuren maar, dat gelukkig goed af liep!

Na dit kleine avontuurtje zijn we ons bed ingedoken (wel alle deuren op slot want je weet maar nooit) en snel gaan slapen.

Dorrigo National Park – 9 januari

Vandaag zijn we vroeg op gestaan en na het ontbijt meteen richting het informatiecentrum gereden (daar startte ook een mooi wandelpad). Na van een mooi uitzichtspunt genoten te hebben begonnen we met de wandeling. Het was een wandeling van een paar uur die je recht door het regenwoud bracht (ja ze hebben ook hier in Australië regenwoud!) en langs verschillende watervalletjes. Tijdens de wandeling kon je op informatieborden weetjes lezen over het woud en de dieren die er in leefden. Zo heb je een vogel (die wij al tig keer tijdens het kamperen hebben gehoord) wiens roep precies op lachen lijkt. Hij heet dan ook de laughing kookabura. Zijn roep begint met zacht giechelen en barst daarna uit in hard geschater, haha. De wandeltocht was prachtig en we hebben er ook echt van genoten.

Weer terug bij het informatiecentrum hebben we lekker geluncht en kregen daar een goede tip van een medewerkster. Niet veel verderop was namelijk een meertje met een waterval waar je kon zwemmen. Het was inmiddels weer behoorlijk warm geworden en van de wandeling hadden we het nog warmer gekregen dan het al was, dus een verfrissende duik leek ons wel lekker! Het meertje was echt prachtig, het leek wel uit een film te komen samen met de waterval. Natuurlijk zijn wij ook onder de waterval wezen zwemmen en hebben we er zelfs onderdoor gedoken.

Toen we net aan de kant in de zon een beetje wilden opdrogen begon het gek genoeg heel zachtjes te regenen. Het was alsnog niet koud erdoor en de regen was niet erg, maar omdat we niet wilden dat onze spullen nat werden zijn we toen toch maar weer terug naar onze camping gegaan.

Naast onze camping zat een tankstation en hier hebben we even getankt voordat we ons op onze camping om gingen kleden. Tijdens het omkleden kwam Joris erachter dat hij een schoen miste. Even waren we bang dat die bij de waterval of het wandelpad uit het busje gevallen was, maar gelukkig bedachten we ons om eerst bij het tankstation te kijken. En na even zoeken werd de schoen gelukkig daar gevonden!

Met de schoen weer in ons midden zijn we richting het gezellige dorpje van gisteren gereden. Vanavond gaan we namelijk de famous Fish&Chips van Australië proberen bij de golfclub! En daarnaast is het ook leuk om even eruit te gaan. De Fish&Chips vielen zeker niet tegen en Joris werd helemaal enthousiast van alle golfbanen dus we hebben meteen navraag gedaan of buitenstaanders ook mochten golfen. Dit kon en zo hadden we meteen een activiteit voor morgen! Bij de golfclub hebben we gebruik gemaakt van hun wifi en meteen weer wat verhaaltjes upgeload. Ook hebben we daar op het nieuws gehoord dat er een hittegolf was in Sydney. Op het moment was het er ruim 47 graden en eerder die week was het zelfs al 51 graden geweest, zo warm dat het asfalt was begonnen te smelten!! Maar goed dat wij in het wat koelere Dorrigo NP zaten (nog steeds warm maar gelukkig smolt het asfalt hier niet :p)!. We wilden eerst na de golfclub nog rond gaan in het dorpje, maar we waren wat langer dan gepland gebleven en besloten maar meteen door te gaan naar onze camping.

’s Avonds in bed hadden we gelukkig geen last meer van de gekke kampeerder en zijn we rustig gaan slapen. Dit duurde maar echter een paar uur want toen werden we wakker doordat het extreem hard was gaan stormen. Dit was wel eventjes spannend in ons busje onder de bomen, maar gelukkig zijn we toch weer snel in slaap gevallen uiteindelijk.

Dorrigo Nationaal Park dag 2 – 10 januari

Na een onrustig nachtje miezerde het ’s ochtends nog steeds een beetje. We wilden het weer nog even aankijken en dan beslissen of we in de ochtend zouden gaan golfen. Onderweg naar Bellingen werd de keuze al voor ons gemaakt toen het met bakken uit de lucht kwam vallen. Daarom besloten we eerst in het dorpje onze was te gaan doen. Met twee zakken vieze was liepen we naar de wasserette waar we anderhalf uur later met twee zakken schone was weer naar buiten liepen. Die anderhalf uur hebben we niet verspild, want we hebben onze vlucht naar huis gewijzigd! In plaats van eind februari vliegen we nu eind juni van Nieuw Zealand naar huis en in de tussentijd willen we gaan werken. Genoeg leuks nog in het vooruitzicht dus!

Het weer was inmiddels al wat opgeklaard, maar om het zekere voor het onzekere te nemen besloten we eerst nog bij een zaakje koffie te drinken voordat we gingen golfen. Na heel lang heen en weer gelopen te hebben langs verschillende zaakjes (ik kon geen keuze maken) zijn we buiten bij een bakkerijtje gaan zitten met ieder wat lekkers!

Toen we dit hadden opgesmikkeld zijn we richting de golfclub gegaan, ondertussen was de zon weer behoorlijk zijn best aan het doen en werd het al steeds warmer. Bij de golfclub kregen we een korte uitleg (die konden we wel gebruiken) en kregen we een tas vol verschillende clubs mee en konden we beginnen! Het was nog best moeilijk, de eerste keer sloeg ik al vol in de grond in plaats van tegen de bal. Ook was het echt heet geworden en zweetten we ons een hutje in de brandende zon. Maar het was wel leuk. Ik vond het iets minder leuk worden toen ik het na de eerste paar holes nog steeds niet echt onder de knie kreeg en Joris al stukken beter aan het slaan was. Maar nadat ik van clubs had gewisseld ging het me al iets beter af, ook al had ik een ‘lichte’ afwijking naar rechts met slaan. Joris deed het wel wat beter, maar alsnog zaten wij beiden dik boven de par. Ondanks dat het niet fantastisch ging hadden we er wel plezier in! Bij de allerlaatste hole die we binnen de tijd konden spelen had ik zowaar ook een beter spel gespeeld dan Joris (al lag dat misschien er meer aan dat hij een slechte ronde speelde dan dat ik echt een goede speelde haha).

Verhit van in de hete zon staan gingen we binnen in de golfclub even afkoelen met een verfrissende lemonade. Hier hebben we ook nog een beroerd potje pool gespeeld en toen was het tijd om Bellingen en Dorrigo gedag te zeggen. We zetten koers richting Byron Bay! Hier ben ik extra benieuwd naar want 13 jaar geleden ben ik daar ook samen met mijn ouders en broers geweest toen we een wereldreis maakten. We hebben daar toen twee weken in een bungalow gewoond. Dus extra leuk om te zien of ik nog wat herken. Al zullen we vandaag niks meer van Byron Bay zien aangezien het al eind van de middag is en het zo’n 3 uur rijden is.

Als camping voor vandaag hadden we een picknickplek langs de snelweg vlakbij Byron Bay. Niet de mooiste kampeerplek, maar het is gratis en erg dichtbij Byron Bay. Bovendien is het maar voor een nachtje! Bij de picknickplek aangekomen te zijn bleek dat je niet op de picknickplek zelf mocht kamperen maar wel langs de weg. Dus het was een beetje bezien maar we hebben ons gered. Het lukte zelfs om nog een lekker maaltje te koken. Na het avondeten wilden we nog buiten zitten maar we zijn al redelijk snel de bus ingegaan aangezien het er echt stikte van de muggen. De 2 minuten die ik nodig had om me in te smeren met antimug was ik al wel 10x gestoken. Daarom hebben we snel onze spullen ingepakt en zijn we naar bed gegaan!

Byron Bay – 11 januari

’s Ochtends hebben we lekker rustig aan gedaan en na ons ontbijtje zijn we langzaam richting Byron Bay gereden. We merkten al snel dat het behoorlijk toeristisch was, want met het inrijden van het stadje kwamen we al in een kleine file terecht. Dit gaf ons wel de kans om rustig om ons heen te kijken, waardoor we een camping opmerkten redelijk dicht bij het stadje. Die sloegen we in onze gedachten op om op te terugweg te checken. Net voordat we echt Byron Bay ingingen hebben we nog onze duurste tankbeurt tot nu toe gehad. In Byron Bay was het eerst zoeken naar een parkeerplaats gezien de enorme drukte. Op de parkeerplaats die we hadden gevonden mocht je helaas maar een uur staan, dus we hadden niet heel veel tijd. Maar terwijl we rondliepen zagen we al heel veel andere parkeerplekken waar je 4 uur mocht staan, dus daar kunnen we zo naar verhuizen.
We liepen langzaam richting het strand, want dat is natuurlijk waar Byron Bay bekend om staat! Het was wel behoorlijk bewolkt dus daardoor was het nog niet op zijn allermooist, maar zelfs zo zag de zee er al prachtig uit! Aangezien we nog een halfuurtje hadden besloten we om nog niet op het strand te gaan liggen maar dat pas te doen wanneer we het busje verplaatst hadden. Op de terugweg richting de parkeerplaats kwamen we langs een frozen yoghurt tentje waar je zelf je frozen yoghurt mocht tappen. Nu ben ik daar helemaal gek van (net als alle soorten zoetigheden eigenlijk haha) dus daar hebben we onze lunch gehaald en kon ik helemaal los op de verschillende smaken.

Na deze overheerlijke lunch hebben we de campervan verplaatst en zijn we lekker op het strand gaan liggen. Inmiddels was het zonnetje ook doorgebroken dus het was heerlijk. Alleen waren we ons vergeten in te smeren. Toen we na wat zwem- en zonpartijtjes terugkeerden naar de auto merkten we dit ook wel: we waren allebei een beetje verbrand!

In de auto zijn we op zoek gegaan naar een camping voor vanavond. Aangezien Byron Bay redelijk duur is wilden we eerst een gratis camping voor de nacht vinden en dan voor morgenavond kijken of we bij de camping net buiten het stadje kunnen overnachten. Toen we daar navraag deden bleek dit inderdaad te kunnen dus hebben we meteen die camping voor morgenavond geboekt. Daarna zijn we onderweg gegaan naar de camping voor vanavond, deze was ongeveer 1,5h rijden.

Na een kleine stop om wat boodschappen te doen hebben we onze weg vervolgd. We waren allebei wat sloom en moe en hierdoor misten we een afslag op de snelweg! Om de schade te beperken wilden we zo snel mogelijk omkeren en zijn we een klein landweggetje ingeslagen. Hier was keren echter bijna geen doen omdat de weg zo slecht was. Door de slechte weg moesten we ook heel langzaam rijden. Het bleek echt gewoon het lot te zijn dat we op deze slechte weg waren gekomen want toen we een waarschuwingsbord zagen dat er koala’s in de omgeving waren zijn we rond gaan kijken. En al snel spotte Joris een koala in een boom vlak langs de weg! En met wat beter kijken bleek er niet 1 koala in de boom te zitten, maar maar liefst drie! Ze waren alle drie ook nog wakker en keken ons recht aan. Ontzettend gaaf! We hadden natuurlijk al koala’s in het koalaziekenhuis gezien, maar zo in het wild voelt het toch compleet anders aan. Na heel veel foto’s gemaakt te hebben en helemaal blij door deze schattige beestjes zijn we weer verder gereden. Iets verderop hebben we toen weten om te keren.

We bleken echt de jackpot geraakt te hebben in deze omgeving want terwijl we verder reden hebben we nog eens drie koala’s gezien, dus in totaal al zes koala’s! Dat omrijden was dus een geschenk geweest.

Het duurde nog best lang voordat we uiteindelijk bij de camping aankwamen (onder andere weer een verkeerde weg ingeslagen doordat de gps van google maps de weg kwijt was). Maar eenmaal aangekomen hebben we snel een mooi plekje gezocht (die waren er gelukkig genoeg!) en zijn we voor het eten begonnen. We hadden de taken mooi verdeeld: Joris was bezig met het vlees in de pan te bakken en ik roosterde maiskolven in het vuur. Tot mijn opluchting bleken de maiskolven perfect gegaard te zijn in het vuur en we hebben ook gesmikkeld van het avondeten. Als toetje hebben we nog marshmallows geroosterd en na even lekker bij het vuurtje gezeten te hebben zijn we naar bed gegaan.

Byron Bay dag 1 - 12 januari

De dag begon prachtig op ons mooie kampeerplekje. Na het ontbijt zijn we redelijk bij tijds op pad gegaan richting Byron Bay. Nadat we bij onze nieuwe camping hadden ingecheckt wilden we in eerste instantie meteen weer op pad, maar aangezien het een best dure camping is en we zin hadden om niks te doen besloten we om gewoon eventjes op de camping te blijven. Als eerste zijn we gaan lunchen en daarna ben ik gaan douchen want daar had ik al een tijdje behoorlijke behoefte aan.

Op de camping hadden ze ook een zwembad en een waterpark! Daar hebben we ons een tijdje vermaakt met waterkanonnen, glijbanen en emmers. Nadat we uitgespeeld waren hebben we ons afgedroogd en aangekleed en zijn we naar de stad gegaan. Daar hebben we eerst een rondje door de stad gelopen en Byron Bay wat verder verkend. Na het verkennen zijn we koffie wezen drinken bij een gezellig barretje met live muziek (een straatmuzikant, maar wel een erg goede!). Dat is sowieso leuk in Byron Bay, je hebt overal heel veel goede straatmuzikanten. Bij het cafeetje hebben we nog een portie frietjes samen gedeeld en daarna zijn we richting het strand gegaan. Aangezien we bij onze camping al hadden gezwommen zijn we de zee niet meer in geweest maar hebben we gewoon een eindje over het strand gelopen en wat foto’s gemaakt.

Na ons strandwandelingetje wilden we weer richting huis gaan, maar vlakbij de parkeerplaats was een jongen aan het optreden in het parkje. Hij was erg goed en het zag er erg gezellig uit dus we zijn toen in het gras er bij gaan zitten en hebben even van wederom een goede straatmuzikant genoten. Na dit kleine optreden zijn we naar de camping gegaan en daar hebben we nog wat opwarmpasta gegeten.

We waren in Myall Lakes al enthousiast geworden van het zien van de surfers en in zo’n surfstadje als Byron Bay werden we alleen maar enthousiaster. Het ziet er gewoon supergaaf uit en we willen het graag ook zelf een keertje proberen. Daarom hebben we ’s avonds een driedaagse surfcursus geboekt in de Gold Coast! Overmorgen begint onze eerste les al! Met dit leuke vooruitzicht zijn we allebei met een dikke smile gaan slapen.

Byron Bay dag 2 – 13 januari

Vandaag zijn we op tijd uitcheckt op de camping aangezien we nog een aantal dingetjes in Byron Bay willen doen voordat we doorgaan naar de Gold Coast! Als eerste wilden we naar het meest oostelijke punt van Australië lopen. Toen we bij het begin van de wandeling (volgens de maps dan het begin) kwamen was er echter geen enkel parkeerplaatsje meer vrij dus zat er voor ons niks anders op dan door te gaan. Na een stukje verder rijden (erg mooie omgeving om rond te rijden trouwens! Vlak langs de kust en door bossen met uitzicht op prachtige kliffen) kwamen we bij het strand uit en daar bleek gelukkig ook een wandelpad te starten naar het punt!

De wandeling begon met een stevige klim maar we hadden vrij snel het meest oostelijke punt bereikt. Toch wel gaaf dat je kunt zeggen dat je daar bent geweest! Na dit punt kon je nog verder lopen naar een vuurtoren en dat hebben we natuurlijk gedaan. Het uitzicht was weer prachtig en ik kreeg al helemaal inspiratie om dit landschap te schilderen (ondanks het feit dat ik nul talent heb, maar zo mooi was het!). Na de klim richting de vuurtoren was het weer tijd om naar beneden af te dalen. Op de weg terug naar beneden hadden we weer het geluk dat er net een groep dolfijnen kwam langs zwemmen. We hebben nog geprobeerd om mooie foto’s te maken, maar dat was lastiger dan gedacht.

Eenmaal beneden hadden we het behoorlijk warm gekregen en de beste manier om even af te koelen is natuurlijk door een duikje in de zee te nemen! Na deze verfrissende duik hebben we nog een laatste keer van de prachtige stranden van Byron Bay genoten en zijn toen terug gekeerd naar ons busje. Bij ons busje hebben we tosti’s gebakken op de parkeerplaats en die lekker opgesmikkeld. Na deze lunch was het alweer tijd om Byron Bay gedag te zeggen na een paar lekkere daagjes! Gelukkig zeggen we het strand nog niet gedag want onze volgende locatie is de Gold Coast!