Laos - Vang Vieng

Zoals beloofd posten we nu wat regelmatiger onze verhaaltjes. Hierbij Joris zijn beschrijving over onze dagen in Vang Vieng!

Voor de foto's die bij het verslag horen zie weer de volgende link:
https://photos.app.goo.gl/2nkyAWQTqdkxog4i2


Vang Vieng dag 1 – 20 november

Na onze aankomst moesten we op zoek naar een kamer en we zijn daarvoor eerst met Elles en Rik meegelopen. Zij hadden namelijk al wel een kamer geboekt in een groot hostel. Wij hebben daar ook meteen gevraagd of er nog bedden vrij waren en dit was het geval. We hadden met zijn allen een dorm geboekt met twee stapelbedden. Dit was de eerste keer dat we geen privékamer hadden tijdens onze reis en het is dan wel fijn dat het maar met vier personen is. Daarnaast zijn Rik en Elles erg leuk en we besloten dan ook om met elkaar op te gaan trekken. Na het settelen en een beetje luieren zijn we richting het drukke straat gelopen. Het was inmiddels al 21:00 uur en Rik en Elles hadden nog niets gegeten dus we zijn eerst naar een restaurantje gelopen.

In dit restaurant kwamen we ook een andere Nederlander tegen. Ik weet zijn naam even niet meer, maar Rik en Elles hadden hem al eerder tijdens hun reizen ontmoet. Na het eten zijn we op zoek gegaan naar een gezellig kroegje. We kwamen op een gegeven moment uit bij een heel vaag kroegje met harde muziek. Het was hier happy hour en we konden onbeperkt gratis whiskey cola, whiskey 7up en tegen een kleine vergoeding bier drinken. Een prima avondje voor onze drankavond dus. We zijn uiteindelijk de hele avond hier geweest en we zijn met zijn allen wezen mexen (drankspelletje met dobbelstenen). Dit was echt supergezellig en het is ook erg laat geworden. Na een hoeveelheid bier vonden we uiteindelijk rond 2 uur ons stapelbed en hier hebben we heerlijk geslapen.

Vang Vieng dag 2 – 21 november

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen en we werden allemaal pas rond 10:00 uur wakker. Niemand van ons vieren kwam echt in beweging en dit resulteerde erin dat we pas om elf uur onze kamer verlieten. Vandaag wilden we graag gaan tuben in een nabijgelegen riviertje. Het tuben is datgene waar Vang Vieng om bekend staat. Het tuben is gewoon lekker in een tractorband met de stroming mee dobberen. Wat het zo speciaal maakt in Vang Vieng zijn de barretjes aan de waterkant. Wanneer je langs dobbert gooien ze een touw uit en daarmee trekken ze je vervolgens naar de kant.

Een aantal jaar terug was dit echt een enorme happening. Er waren toen in totaal ongeveer 20 barretjes en het was overal een groot feest. De regering heeft hier echter een stokje voor gestoken omdat sommige toeristen zich echt gingen misdragen. Vooral de Britse mensen gingen vaak over de schreef en de combinatie van drank, drugs en het dobberen in het water zorgde voor meer dan 50 doden elk jaar. Nu zijn er nog maar twee kroegjes open en gaat het schijnbaar allemaal wat rustiger. Voordat we gingen tuben moesten we nog wel even ontbijten en we hebben meteen een waterproof bag van 10 liter gehaald. Aangezien we redelijk laat waren opgestaan moesten we ons nog haasten om het tuben te halen, maar het is ons gelukt!

Ook vandaag gaan we de dag weer spenderen met Elles en Rik en samen met hun en een paar gekke Britten werden we afgezet bij de rivier. De Britten hadden zelf al drank meegenomen in de vorm van een cola fles en whiskey of wodka (dit belooft niet veel goeds haha). Wij hadden alle vier enorm veel zin om te gaan tuben en zijn dan ook vrijwel meteen de rivier opgegaan. Terwijl we de rivier opgingen zagen en hoorden we de eerste bar al en onze eerste ervaring met tuben duurde dan ook niet langer dan twee minuten. Er werd een touw uitgegooid en we zijn snel een paar drankjes gaan halen bij de bar. We hadden met zijn vieren twee buckets gehaald en hebben rustig rondgekeken in het barretje. Er werd van alles gedaan waaronder beerpong, volleybal en drankspelletjes. Het was meteen een hele happening met luide muziek en het was ook erg leuk alles bezig te zien.

Na een tijdje zijn wij ook mee gaan doen met een drankspelletje. Het spel begon erg leuk waarbij een jongen al meteen een bierwaterval moest doen (er werd bier vanaf de veranda naar beneden gegooid en hij moest dit opvangen met zijn mond). Ik moest een long arm doen (een biertje naar binnen gieten van boven zonder je arm te buigen) en lot en de anderen kwamen er nog af met een slokje van de bucket. Ook moest een jongen de whale doen en dat was echt heel smerig, maar wel erg grappig. Hij moest horizontaal op de grond liggen met een slok bier in zijn mond. Vervolgens ging een meisje erbij zitten en blies heel hard in zijn neus waardoor al het bier uit zijn mond omhoog spoot, zoals een whale haha. Op een gegeven moment konden mensen ook regels verzinnen en hierbij liep het met die gekke Britten al gauw uit de hand. Waar wij nog een regel verzonnen van twee keer drinken, kwamen zij al met het likken van iemands oksel.... Toen iemand een skinny dip moest uitvoeren vonden wij het dan ook een goed moment om het spel te verlaten.

We hebben hierna nog twee buckets gehaald en zijn met zijn vieren gaan mexen. Dit was weer erg leuk en na het opdrinken van de buckets zijn we weer in onze tractorband gaan zitten. Ditmaal konden we zelfs tien minuten tuben voordat we bij de tweede en tevens laatste bar aankwamen. Hier zijn we met iets meer moeite gestopt (er werd namelijk geen touw uitgegooid) en hebben we weer een bucket en een paar biertjes besteld. De bucket was voor het nieuwe potje mexen. Dit recept hebben we nog een paar keer herhaald en in de tussentijd hebben we kunnen genieten van de feestvreugde. Het was erg grappig om al die mensen bezig te zien en dan vooral de gekke Britten.

Aangezien we bij beide kroegen best lang hebben gezeten gingen we het niet meer redden om op tijd terug te komen bij het bedrijf van de banden. We zijn nog wel snel weer gaan tuben en hebben nog een uur op de rivier gedobberd. Hierna werden we aangehaald door een man die ons met een tuktuk richting het dorpje kon brengen. Doordat we met de tuktuk gingen waren we toch nog net op tijd en kregen we onze borg terug! Hierna zijn we richting ons hostel gegaan om ons te douchen en om te kleden. We hebben hierna nog even gechilld en zijn daarna richting een restaurantje gelopen om te eten.

Na het eten zijn we weer een kroegje ingegaan en hebben hier een aantal drankjes gedaan. Het was vandaag een stuk drukker en wederom gezellig en we zijn dan ook even blijven plakken. We hebben daarnaast ook happy balloons gehaald hier en dit met zijn vieren gedaan. Happy balloons zijn ballonnen met lachgas en dit bieden ze echt overal aan in Vang Vieng. Daarnaast zagen we ook al dat er pizza’s en shakes werden verkocht met happy mushrooms, haha. Deze hebben we maar verstandig overgeslagen. Na wederom een geslaagde avond met Rik en Elles zijn we een stukje vroeger dan gisteren weer naar huis gekeerd. Morgen gaan Rik en Elles helaas al weer verder en hebben wij weer een actief dagje gepland. Een beetje op tijd naar huis is dan ook niet verkeerd.

Vang Vieng dag 3 – 22 november

Vandaag ging het wekker iets vroeger, we moesten namelijk om iets voor negen bij het reisbureau aan de overkant van de straat zijn. Elles en Rik vertrokken pas later en we hebben dan ook even snel afscheid genomen in de kamer en Lot heeft contactgegevens uitgewisseld. Hierna zijn we boven bij ons hostel gaan ontbijten en vervolgens hebben we ons gemeld bij het reisbureau. Gisteren hadden we namelijk een tourdagje geboekt met buggy rijden en ziplinen. Lot wilde namelijk heel graag ziplinen na alle goede verhalen die we hebben gehoord over de gibbon experience in Huay Xai.

Bij deze gibbon experience kun je een aantal dagen door de jungle manoeuvreren door middel van ziplines. Sommige zijn wel tot 600 meter lang en je overnacht ook nog in een boomhut. Dit leek ons echt enorm leuk om te doen, maar het was wel echt prijzig. Hier kregen we, vooral na de verhalen van Rik en Elles, al snel spijt van en daarom gaan we vandaag toch nog ziplinen! We begonnen echter met buggy rijden en dat leek ons ook echt heel tof. Ik heb het zelf al een keer gedaan met een teamuitje en dat was echt superleuk. We werden eerst met een busje afgezet bij het buggybedrijf en hier konden we een rondje testrijden. Vervolgens gingen we met ongeveer tien buggy’s richting onze eerste stop.

De stops tijdens de buggy tour waren bij twee blue lagoons en deze natuurlijke meertjes waren heerlijk om in te zwemmen. We hebben allebei ook erg genoten van het buggy rijden en het was echt iets compleet anders dan we tot nu toe hebben gedaan. Na het buggy rijden kwamen we terug bij het reisbureau en krijgen we een heerlijke baguette met kip, bacon, tomaat en sla als lunch (de broodjes zijn echt zoooo lekker hier!). We hadden ook nog de tijd om een beetje te ontspannen en na een half uurtje wachten werden we opgehaald door een nieuw busje. Dit busje bracht ons samen met een groep Aziatische toeristen naar het zipline parcours.

Eenmaal aangekomen op de locatie kregen we onze apparatuur aangemeten en daarna moesten we een kleine rivier oversteken. Aan de andere kant van de rivier zagen we nog geen tekenen van een zipline parcours en het bleek dat we eerst nog een bergje moesten beklimmen. De tourguide grapte dat dit onze warming up was en een aantal Aziatische toeristen hadden weinig zin in de beklimming. Eenmaal boven aangekomen hadden we even de tijd om te rusten en konden we genieten van een prachtig uitzicht. Na de korte rustpauze was het tijd om ons eerste platform te beklimmen.

Het uitzicht op het platform was nog mooier en op deze hoogte begonnen de eerste spanningen al te komen. Lot en ik zijn namelijk allebei niet echt fan van hoogtes en we hadden dan ook beiden last van klamme handjes. We kregen eerst een uitleg over het ziplinen en daarna gingen de eersten al op richting de overkant. Lot en ik waren als laatste twee en waren nog steeds gespannen voor de oversteek. De zipline hing op ongeveer 20 meter hoogte en dat hielp dus ook niet mee. Lot ging voor mij en toen ik aan de beurt was viel de spanning eigenlijk meteen weg. Het was echt enorm gaaf om zo via het touw naar de andere kant te ziplinen en het uitzicht maakte dit alleen maar beter.

Na het eerste platform waren we ook niet meer gespannen en hebben we genoten van mooie stukken zipline tot wel 200 meter lang. Tijdens ons parcours was er nog wel een oponthoud aangezien er een slang op de route was. Na een platform kwam namelijk een touwladder en de weg werd versperd door een groene slang van ongeveer 3 meter. Onze gidsen deden er alles aan om de slang van de touwladder af te schudden, maar zonder resultaat. Toen ze uiteindelijk de slang met een stok touw probeerde weg te schuiven kwam die juist in rap tempo naar ons toe geschoven. Omdat hij/zij steeds dichterbij kwam moesten we onze zekering loskoppelen en zijn we met zijn allen een heel klein grotje ingevlucht. De slang gleed vervolgens naar ons platform en ging via de boom naar boven. Zodra de kust enigszins veilig was moesten we ons haasten naar de touwladder en zo kwamen we voorbij de slang. Erg tof om een slang in het wild van zo dichtbij te zijn en fijn dat het allemaal goed is gegaan!

Na dit oponthoud zijn we in rap tempo doorgegaan tot we bij het laatste onderdeel kwamen. Dit was geen ziplinen, maar er was sprake van een soort vrije val. Lot had dit in eerste instantie niet meegekregen en schrok zich helemaal dood toen de eerste gids (ze waren namelijk met zijn 2-en) de afdaling inzette. Door zijn afdeling ging de hele boom heen en weer en Lot dacht dat de boom echt omviel. Lot zag er ook enorm geschrokken uit en nadat ik aangaf dat er sprake is van een vrije val vond ze het helemaal niets meer. Lot vindt dit namelijk echt verschrikkelijk en dit was toch een hoogte van ongeveer twintig meter. Ook hier waren wij weer als laatste en de spanning begon alweer goed toe te slaan. Ook ik ben hier geen enorme fan van en toen ik aan de rand van het platform stond werd het alleen maar erger.

Ze moesten namelijk een touw heel strak trekken en daardoor moest ik op me tenen staan en viel ik al bijna van het platform. Daarna moet je rustig gaan zitten en bleef je even hangen in de lucht voordat ze je naar beneden lieten vallen. Een paar meter boven de grond trokken ze het touw weer een beetje aan waardoor je rustig op het springkussen terecht kwam. Bij mij ging de afdaling gelukkig vrij soepel en toen ik beneden was heb ik meteen gevraagd of ze Lot een beetje rustig konden laten zakken. Ik heb helaas de afdaling niet gefilmd, omdat ik te geconcentreerd bezig was met Lot’s afdaling (heb ik nog steeds spijt van). Lot ging heel krampachtig en met een beetje angst langzaam maar zeker over de rand heen en ze lieten haar nog behoorlijk snel naar beneden vallen. Ondanks de grote angsten had ze dit maar weer mooi gedaan en zo kwam er een einde aan het superleuke zipline parcours.

Hierna werden we weer het riviertje overgebracht en na een ritje terug naar Vang Vieng zat onze actieve dag erop. We waren behoorlijk vies geworden van het buggy rijden en zijn eerst gaan douchen bij het hostel. Inmiddels waren er ook al nieuwe gasten bij ons in de kamer, twee Argentijnse jongens. Hier hebben we nog even mee gekletst en reisverhalen uitgewisseld. Het blijft erg leuk om zoveel mensen te ontmoeten uit allemaal verschillende landen. Hierna zijn we even wat gaan shoppen in het stadje (ik was namelijk mijn zonnebril verloren en mijn petje was ook helemaal kapot). Vervolgens hebben we nog wat gegeten, wat erg tegenviel (ik had een hele vieze pasta pesto waar ik nu bij de gedachte al misselijk van word).

Na het eten hebben we nog een heerlijke bananen chocolade rotti gehaald en vervolgens zijn we weer teruggegaan naar onze kamers. Ik heb hier nog een aantal afleveringen van mijn serie gekeken en Lot heeft nog wat gelezen. Wij wilde vandaag ook echt bijtanken en zijn daarna vroeg gaan slapen. Morgen gaan we namelijk ook alweer richting Vientiane (de hoofdstad) om vanuit daar een bus te boeken naar Vietnam.

Vang Vieng dag 4 – 23 november

Helaas begon voor mij deze dag al heel erg vroeg. Ik heb namelijk een verschrikkelijke nacht gehad doordat ik heel erg misselijk was. Ik werd om het kwartier wakker en om een uurtje of vier moest ik ook overgeven. Hierna ging het iets beter, maar zodra ik wakker werd om zes uur voelde ik me weer enorm beroerd. Ik heb nog een aantal paracetamol ingenomen en gekeken over het beter ging, maar dit was helaas niet het geval. We hebben dan ook besloten om vandaag niet richting Vientiane te gaan en Lot heeft nog geprobeerd om geld terug te krijgen, maar dit kon helaas niet.

Lot is daarna in haar eentje gaan ontbijten en ik heb in de ochtend alleen maar in bed gelegen en zo nu en dan geslapen. In het begin van de middag kwam Lot weer terug en ook zij begon zich na een tijdje niet zo goed te voelen. Ze werd ook heel erg misselijk en na een tijdje moest ook zij heel erg snel naar de wc rennen. We weten niet helemaal waar het vandaan is gekomen, maar later die avond merkte we dat heel veel mensen ziek waren in ons hostel. We hoorden heel veel mensen overgeven en ook van onze nieuwe kamergenoten, een Engels stel, was de jongen erg ziek. Misschien hebben we wat verkeerd gegeten, maar we denken zelf allebei eerder dat een soort virus was. Ik en Lot hebben verder de hele dag in bed gelegen en veel geslapen. Ik heb ook helemaal niets gegeten vandaag en we zijn vervolgens ook vroeg gaan slapen in de avond

Vang Vieng dag 5 en de reis naar Hanoi – 24 november

Ondanks het feit dat we gisteren de hele dag in bed hebben gelegen hebben wij ook ‘s nachts erg goed geslapen. De nachtrust had ons ook goed gedaan, want we voelde ons allebei een stukje beter. Wel hadden we allebei ook nog last van de buik en voelde alles niet helemaal veilig. Aangezien er zoveel mensen ziek waren in het hostel wilden we ondanks onze fysieke gesteldheid vandaag al vertrekken richting Vientiane. Ik heb geprobeerd om een klein beetje te ontbijten bij het hostel en heb hier een wentelteefje gegeten. Lot vond het verstandiger om niets te eten en die heeft dan ook het ontbijt overgeslagen.

Omdat het nog mooi vroeg was hadden we nog de tijd om snel een busticket te regelen naar Vientiane. De bussen vertrokken rond 10 uur en we hoopten dan ook dat er nog plekjes vrij waren. Ons reisbureautje aan de overkant kon helaas niets voor ons doen, maar verwees ons wel naar een bedrijf. Hier aangekomen vertelde de man ons dat er nog twee plekjes over waren en we konden dan gelukkig nog mee. We hebben meteen een bus geboekt die direct naar Hanoi gaat zodat we in Vientiane zelf niet op zoek hoefde (we voelden ons namelijk nog steeds niet echt lekker).

Na nog ongeveer een half uur wachten werden we opgehaald door een busje en die bracht ons weer naar een groter busje. Dit was de bus die ons naar Vientiane ging brengen en hij zat lekker vol. De reis ging ondanks onze status goed en we hebben alles gewoon binnen kunnen houden! Eenmaal in Vientiane werden we naar een reisbureau gebracht en hier hadden we vier uur voordat de bus naar Hanoi ging. We zijn vervolgens bij een aantal koffietentjes gaan zitten en hebben hier wat gekaart. We durfden nog niets te eten en hebben eerst alleen wat water gedronken. Na een tijdje overtuigden we onszelf om toch een beetje te eten. We hebben toen twee croissantjes (veilige keus) besteld en dit eten viel gelukkig goed.

De vier uurtjes gingen gelukkig vrij snel om en we werden na die vier uur met een taxibusje richting het internationale busstation gebracht. Hier werden we naar een grote bus geleid en deze zag er erg goed uit! Ze hadden allemaal platte stoelen en je kon heerlijk languit liggen. Het was nog erg rustig en de bus en na een tijdje wachten vertrokken we met een nog voor geen kwart gevulde bus. Tot onze verbazing bleef de bus gedurende de gehele reis bijna leeg en zo hadden we alle ruimte. De busreis was dan ook erg relaxt en we hebben een aantal afleveringen gekeken en vooral ook veel geslapen. Na een aantal uur rijden stopte de bus en ging de motor uit. We waren aangekomen bij de grens rond 4:00 uur en moesten nu wachten tot de grens openging.

Reis naar Hanoi – 25 november

Rond zeven uur ging de grens open en werd iedereen wakker gemaakt. We moesten onze paspoorten pakken en te voet langs de grenspost. Eenmaal buiten werden we verrast door de enorme kou. We hadden allebei een korte broek aan en teenslippers en het was misschien net tien graden. We waren blijkbaar op een hoge grenspost en het was verdomde koud. De grensovergang was erg chaotisch en alles werd ook goed gecontroleerd. De bus werd goed doorgekeken en dit betekende dat we heel lang buiten moesten wachten. Ook bij de tweede grenspost, die van Vietnam, duurde alles weer erg lang en zo heeft de hele grensovergang ongeveer twee uur in beslag genomen. Er was ook nog een Japans meisje bij ons in de bus die geen visum had voor Vietnam. Een visum voor Vietnam is echter niet aan de grens te verkrijgen en zij moest dan ook helemaal terug naar Vientiane.

Voor ons verliep het tweede gedeelte van de reis erg voorspoedig en na twee uurtjes rijden stopten we bij een klein eettentje. Hier wilden we toch weer iets eten en we gingen voor gewoon droge rijst met loempia’s (weer een enigszins veilige keuze). Na de korte stop vervolgden we onze reis die nog de hele dag zou duren. Met een beetje vertraging kwamen we uiteindelijk om 19:00 uur aan in Hanoi. Nu kijken of we nog een bus kunnen boeken naar Sapa.